Wybierz język
Dwa kraje walczą ze sobą od miesięcy o to, jaką strategię należy przyjąć, by wyjść z kryzysu. Ale napięcie w ich wzajemnych stosunkach jeszcze bardziej wzrosło w piątek 26 kwietnia po tym, jak przeciekł do prasy dokument Francuskiej Partii Socjalistycznej w sprawie Europy.
W projekcie pisma krytykowano istotnie „egoistyczną nieustępliwość” Angeli Merkel. Ostateczna wersja tekstu, która ma być przyjęta 30 kwietnia, jest bardziej wyważona, niemniej daleko jej do „przyjacielskiego napięcia” w stosunkach z niemiecką kanclerz, o którym wcześniej mówił francuski prezydent François Hollande.
Taką postawę krytykuje Le Figaro i w swoim komentarzu wyraża pogląd, że
trudno o bardziej nieodpowiedzialne zachowanie niż to, które czyni z Angeli Merkel i europejskiej polityki Niemiec kozła ofiarnego obarczanego winą za kłopoty spadające jeden po drugim na nasz kraj. Podtrzymywanie takiego rozumowania na najwyższym szczeblu w Paryżu ma w sobie coś z krótkowzrocznego makiawelizmu, w czym ukryta jest chęć doprowadzenia niemieckiej kanclerz do wyborczej porażki [wybory parlamentarne odbędą się 22 września] oraz do sytuacji, w której Niemcy zmuszone będą zrezygnować ze swoich wymagań w kwestii oszczędności po to, by zadowolić niezdolną do reform Europę Południową.
Według Le Monde, ta „gra jest nie tylko dziecinna, ale i wyjątkowo niebezpieczna, a to z kilku przyczyn:
Po pierwsze dlatego, że zrzucanie odpowiedzialności za polityczne i gospodarcze kłopoty Francji na Unię Europejską rodzi eurosceptycyzm. […] I również dlatego, że o ile pani Merkel udaje, że się nie przejmuje atakami osobistymi pod jej adresem na południu Europy, o tyle sprawa nabiera całkiem innego wymiaru z chwilą, gdy uderza się w nią z Paryża.
W Niemczech Der Spiegel uważa, że brak zgody na linii Francja–Niemcy stanowi przeszkodę w wychodzeniu z kryzysu.
François Hollande lokuje swoje nadzieje w nowym niemieckim rządzie, powstałym po wyborach. Od obecnego rządu niczego już nie oczekuje. Po roku prezydentury Hollande’a stosunki francusko-niemieckie są jeszcze gorsze, niż spodziewali się po obu stronach najwięksi pesymiści. Berlin i Paryż nie są w stanie się porozumieć w sprawie niemal żadnej politycznej decyzji potrzebnej do przezwyciężenia kryzysu.
