Wybierz język
„Zmierzch i upadek Europy”, obwieszcza na swej okładce Time. „Europejska unia gospodarcza się pruje, Londyn stoi w płomieniach, a niezawodny niegdyś partner handlowy – USA – jest zbyt słaby, by wesprzeć Stary Kontynent i uratować euro”, donosi amerykański tygodnik. „Czas pożegnać się ze starym porządkiem”.
„UE stworzyła wspólną walutę, lecz nie udało się jej doprowadzić do głębszej integracji w kwestiach politycznych i fiskalnych”, twierdzi pismo. Dziś zdania są podzielone, czy lepiej dążyć do większej centralizacji w UE, czy może pozwolić na jej rozpad. Jeśli spojrzeć wstecz, okaże się, że każde z tych posunięć ma precedensy. Z jednej strony w pamięci ekonomistów wciąż żywa jest historia upadku rubla, do którego przyczyniły się „zbyt duże rozbieżności gospodarcze” między byłymi republikami radzieckimi, które postanowiły stosować dawną walutę po upadku ZSRR. Z drugiej należy przypomnieć o kryzysie w obrębie mechanizmu kursów walutowych (ERM) z 1992 r., który dla wielu krajów europejskich był tym decydującym impulsem, by przystać na „ściślejszą integrację gospodarczą”. Tak czy inaczej to, co się dziś dzieje, „pokazuje, że przed Europą rysuje się wybór. Trzeba go teraz dokonać”.
