Kies een taal
Ruim voordat de conservatieve Fidesz- partij de Hongaarse verkiezingen van afgelopen april overtuigend won, had de Europese pers de populistische inslag van partijleider Viktor Orbán al onthuld. Toen Orbán eenmaal aan de macht was gekomen, bleek al snel dat hij de flinke speelruimte wilde benutten waarover hij dankzij de tweederdemeerderheid in het parlement kon beschikken.
Nadat de premier aanvankelijk overal de vaderlandsliefde van de Hongaren had weten te prikkelen en maatregelen had getroffen, overigens niet zonder slag of stoot, om Hongarije te beschermen tegen de financiële storm die in Europa heerste, maakte hij zich op om multinationals, waarvan een groot aantal in buitenlandse handen is, meer belasting te laten betalen en om de pers, net een vervelende horzel, stelselmatig de voet dwars te zetten.
Zo loodste hij een mediawet door het parlement, waarin de informatievoorziening feitelijk door zijn Fidesz-partij wordt gecontroleerd. Deze mediawet werd zowel in Hongarije als daarbuiten zwaar bekritiseerd, maar zou waarschijnlijk lang niet zoveel aandacht hebben getrokken, ware het niet dat hij op dezelfde dag van kracht werd waarop Boedapest het voorzitterschap van de Europese Unie overnam.
Aangezien Hongarije en de Hongaarse regering volop in de schijnwerpers kwamen te staan, was het onvermijdelijk dat de populistische uitspattingen van Viktor Orbán uiteindelijk reacties zouden oproepen, zelfs van collega’s die tot dan toe zeer discreet waren gebleven. Verschillende regeringsleiders, maar ook de OVSE en de Europese Commissie hebben al gewezen op het belang van persvrijheid, en Boedapest verzocht om deze “helse wet” te herzien.
De Hongaarse premier heeft, terecht, zijn afkeur uitgesproken over de inmenging van andere Europese leiders in een aangelegenheid, waarin zij weinig redenen hadden om wie dan ook de les te lezen. Ten opzichte van de Europese instellingen heeft Orbán zich echter welwillend opgesteld en zelfs verklaard bereid te zijn de wet te herzien als andere lidstaten, die in dezelfde situatie verkeren, dat ook zouden doen.
Met het oog op de algemene tendens, die onlangs nog is aangetoond door de NGO Reporters without Borders, ligt het voor de hand te verwachten dat de lidstaten het na alle aanvankelijke ophef over een ander boeg zullen gooien, om te voorkomen dat ze gedwongen worden hun eigen straatje schoon te vegen. Een gemiste kans.
