Kies een taal
Na een uitgestelde top, een nacht van onderhandelingen en een veelvoud aan discussies waarin de nationale belangen altijd voorrang hadden op welke andere overweging dan ook, wisten de zevenentwintig staats- en regeringshoofden een akkoord te bereiken over de begroting van de Europese Unie voor het tijdvak 2014-2020.
Deze Europese Raad kan worden samengevat als “handjeklap en koopjesjacht”, merkt Trouw op. De Nederlandse krant schrijft dat de druk om tot een overeenkomst te komen groot was, maar dat de leiders opzagen tegen de uitleg die ze hun achterban verschuldigd zijn:
Ze willen er uitkomen. De geloofwaardigheid van de Unie staat op het spel. De langetermijnbegroting is bovendien een voorwaarde voor investeringen in bouw- en onderzoeksprojecten. En iedereen vreest dat de volgende kans pas in 2014 komt. Want eerst zijn er verkiezingen in Italië, het Verenigd Koninkrijk en Duitsland. De leiders willen thuis niet bekennen dat ze bij de koehandel te veel hebben toegegeven.
Nieuwsbrief in het Nederlands
In deze context “besloten de Europeanen om een eind te maken aan hun begrotingsruzie, een subtiel onderscheid te maken tussen toegezegde en de werkelijk gemaakte uitgaven”, legt Le Monde uit:
De EU maakt meer dan ooit onderscheid tussen de toegezegde kredieten die zijn afgenomen tot 960 miljard euro en de reële kredieten die zijn opgelopen tot 908,4 miljard. Dat verschil […] neemt deze keer ongekende vormen aan. En voor de eerste keer in de geschiedenis van de Europese samenwerking zijn beide lager dan in de periode 2007-2013.
Het resultaat van de top zou best eens “een overwinning van het Verenigd Koninkrijk en de nettobetalers aan het gemeenschappelijke budget” kunnen zijn, denkt El País. De krant uit Madrid kwalificeert het compromis dat de voorzitter van de Europese Raad, Herman van Rompuy voorstelde, als “een voorbeeld van creatief boekhouden”, en betreurt het dat:
in de afgelopen twee maanden na de eerste Europese Raad over de begroting, die uitliep op een fiasco werden de standpunten niet bijgesteld. Integendeel. Iedereen hield zijn poot stijf. Alle pro-Europese besluiteloosheid leek verdwenen, ieder land hield hardnekkig vast aan zijn eigen belangen.
In Berlijn vindt Die Welt dat het resultaat “niet onaardig is, gezien de mogelijkheden”. De krant staat van oudsher vijandig tegenover EU-budgetverhogingen met het geld van de belastingbetaler, en verwelkomt met name de bezuinigingen op de “dinosaurus onder de EU-subsidies”: de landbouwsteun.
De poging die er al enkele decennia geleden werd ondernomen om de levensstandaarden binnen de EU gelijk te trekken, blijkt voortaan eerder gericht te zijn op de wens om ondernemers een kans te geven, in plaats van de verworven rechten van regionale politici te waarborgen.
Maar voordat het tot uitvoer kan worden gebracht, waarschuwt Le Monde, zal het compromis eerst moeten worden goedgekeurd door het Europees Parlement, dat nog overtuigd moet worden:
Parlementsvoorzitter Martin Schulz ergert zich aan de bezuinigingen die [de Britse premier, red.] David Cameron voorstaat. De grote kloof tussen toegezegde kredieten en de reële kredieten kan een struikelblok zijn. Voor Schulz komt dat neer op het creëren van tekorten, omdat de werkelijke uitgaven dan in de loop der jaren niet noodzakelijkerwijs gefinancierd zullen worden.
