Kies een taal
In de Poolse krant Gazeta Wyborcza stelt voormalige dissident Adam Michnik dat de arrestatie van Mladić “het symbolische einde betekent van de bloedige oorlogen op de Balkan” en voor Europa een belangrijke boodschap inhoudt, namelijk dat “wreedheid en schanddaden niet ongestraft zullen blijven”.
In tegenstelling tot de meeste andere kranten, die een portret tonen van de 'beul van Srebrenica', laat Libération op zijn voorpagina de daden van Mladić zien met een aangrijpende foto van een massagraf dat in 1996, een jaar na de genocide, werd ontdekt op een boerderij in Pilica, vlakbij Srebrenica. Op een van de volgende pagina’s juicht redacteur Vincent Giret:
Er zijn dagen als deze 26e mei 2011, waarop we niet hoeven te wanhopen over Europa. Het is aan de Unie, haar voorbeeld, haar normen en waarden als het gaat om recht en vrijheid, haar aantrekkingskracht en de volharding van haar diplomaten te danken dat de grootste Europese misdadiger sinds de Tweede Wereldoorlog is gearresteerd.
Giret looft de “onbuigzaamheid” van Brussel jegens Belgrado – geen onderhandelingen over toetreding zonder samenwerking met het Joegoslavië-Tribunaal:
Naast de aantrekkingskracht van de Unie en het intense verlangen van dit volk om ooit toe treden tot die benijdenswaardige kring van lidstaten, is het de op normen en waarden gebaseerde onbuigzaamheid die tot dit resultaat heeft geleid. Geobsedeerd door dreigend verval hebben Europeanen wel eens de neiging om die waarheid uit het oog te verliezen waaraan de Serviërs ons nu zo duidelijk herinneren, namelijk dat het ‘Europese model’ de ultieme referentie blijft voor wie streeft naar ontwikkeling en vrijheid.
Daarentegen herinnert Adriano Sofri erin La Repubblica aan dat ditzelfde Europa:
het plegen van geweld, gruweldaden en wreedheden heeft toegelaten en soms uit eigenbelang of lafheid zelfs heeft aangewakkerd en gesteund. De gevangenneming van Mladić kan moelijk worden gezien als een succes van Europa, hooguit wordt de schande er iets kleiner door.
Het Vlaamse dagblad De Standaard besteedt uitgebreid aandacht aan de slachtoffers van Mladić. Zo vertelt columnist Bart Beirland over zijn “ontmoeting met Hatidza Mehmetovic, een van de 'Moeders van Srebrenica'” en stelt hij:
Het is in de eerste plaats voor de talloze Hatidza's in Srebrenica, Sarajevo en veel andere plekken in Bosnië dat de arrestatie van Mladić in Lazarevo - al het 'Abbottabad van Servië genoemd - zo belangrijk is. Voor hen was het idee ondraaglijk dat de hoofdverantwoordelijke voor de dood van hun mannen en zoons nog op vrije voeten was. Ze bleven vechten opdat gerechtigheid zou geschieden – de gerechtigheid die ieder van ons zou vragen.
Volgens Beirland is de arrestatie van Mladić niet alleen van betekenis voor Servië en Europa maar ook voor de internationale gemeenschap:
De arrestatie houdt ook een boodschap in voor de dictators in het Midden-Oosten, zoals de Syrische president Bashar al-Assad en de Libische leider Kadhafi, die denken dat ze mensen straffeloos kunnen afslachten. De tijden van straffeloosheid liggen achter ons.
In Nederland, waar Dutchbat op het moment van de genocide verantwoordelijk was voor de veiligheid en bescherming van Srebrenica, “heeft de arrestatie van Mladić een bijzondere waarde”, stelt Paul Brill in zijn commentaar in de Volkskrant:
Hij [Mladić] voerde het bevel over de troepen die na de val van Srebrenica zo'n achtduizend mannelijke moslims hebben weggevoerd en vermoord. Hij was de man die het overweldigde Nederlandse contingent aldaar ostentatief in zijn hemd zette.
Brill hoopt dat Mladić “zo spoedig mogelijk wordt uitgeleverd aan het Joegoslavië-Tribunaal” en hij benadrukt de rol van Den Haag bij de ‘klopjacht’ op “de slager van Srebrenica”:
Nederland heeft hierin een actieve rol gespeeld door voortdurend te hameren op de noodzaak van betere samenwerking van Servië met het Joegoslavië-tribunaal en de onderhandelingen met Belgrado over toetreding tot de EU daarvan afhankelijk te stellen.
Hoewel Mladić naar alle waarschijnlijkheid naar den Haag worden overgebracht voor berechting zou het volgens het Tsjechische dagblad Hospodářské noviny beter zijn “als het proces in Belgrado zou plaatshebben en het vonnis door Serviërs wordt geveld”, opdat die “hun eigen geschiedenis onder ogen kunnen zien”. Of zoals het dagblad Mlada Fronta DNES het verwoordt, “twintig jaar na het begin van de oorlog in voormalig Joegoslavië willen de Serviërs niets meer horen over strijd of schuld”. De Serviërs zoeken toenadering tot Europa, schrijft de krant:
Zij kunnen zonder visum door Europa reizen. Op economisch terrein boekt het land vooruitgang. Echter, voor een dialoog over de oorlog en hun verantwoordelijkheid zullen we op volgende generaties moeten wachten.
