Kies een taal
"Europa zonder grenzen". Dat was één van de slogans tijdens het Tsjechische EU-voorzitterschap, dat onlangs eindigde met een zeer matig eindresultaat. De EU kent twee soorten grenzen: de buitengrenzen, die nog nader moeten worden bepaald en die veel stof voor discussie geven, en de grenzen tussen de EU-lidstaten onderling, die gelukkig niet in twijfel worden getrokken en waar we dankbaar voor mogen zijn. Een paar concrete voorbeelden.
De tarieven voor mobiel bellen en sms-en zijn bijvoorbeeld met ingang van 1 juli jl. voor de hele EUvastgelegd, waardoor zo’n 500 miljoen Europeanen een stuk eenvoudiger kunnen communiceren, ongeacht waar ze op dat moment in de EU vertoeven.
Daarnaast had het Constitutionele Hof in Duitsland de avond ervoor, op 30 juni dus, de ratificatie van het Verdrag van Lissabon door Duitsland weliswaar goedgekeurd, maar op voorwaarde dat er een nieuwe wet komt, waarin de macht van het nationale parlement ten opzichte van de Europese instellingen nauwkeurig wordt vastgelegd en gewaarborgd. Volgens de Duitse Tageszeitung past deze beslissing “in de nationalistische stemming die momenteel ook in andere lidstaten heerst”. In dat verband dook ook de vraag naar het verband tussen nationaal staatsburgerschap en Europees staatsburgerschap weer op.
En tot slot bestudeert de Nederlandse regering de mogelijkheid om inburgeringcursussen, zoals die nu al worden gegeven aan immigranten van buiten de EU, ook te gaan invoeren voor immigranten die uit andere Europese landen afkomstig zijn, meldt onder andere de Poolse krant Gazeta Wyborcza. Daarmee wordt niet alleen voorbijgegaan aan het feit dat we allemaal deel uitmaken van hetzelfde Europa, maar ook aan de mobiliteit van staatsburgers en werknemers. Of, zoals het Poolse dagblad onderstreept, in tijden van crisis groeit de vrees dat buitenlanders het werk van de eigen bevolking ‘inpikken’.
En hoewel het Zweedse voorzitterschap, dat op 1 juli van start is gegaan, de toetreding van Turkije tot één van de speerpunten heeft gekozen – wat recht doet aan de vraag van de buitengrenzen – zou het nuttig zijn als men daarnaast ook de Tsjechische slogan ter harte zou nemen. En in de praktijk zou brengen.
