Kies een taal
De Turkse premier Recep Tayyp Erdogan is "heer en meester van de stembus", kopt het dagblad Radikal na de overwinning van de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP) bij de parlementsverkiezingen van 12 juni 2011.
Met bijna vijftig procent van de stemmen en 326 zetels (van de 550) heeft de conservatieve islamitische partij van premier Erdogan namelijk, na 2002 en 2007, zijn derde verkiezingszege op rij behaald. Het is zelfs de zesde overwinning op rij, als je ook de gemeenteraadsverkiezingen van 2004 en 2009 en het referendum van september 2010 meetelt. Met vijf miljoen stemmen meer, maar enkele zetels minder, kan de AKP nu op eigen houtje een regering gaan vormen. De partij zal echter wel met de andere partijen moeten samenwerken bij het opstellen van de nieuwe grondwet, die door Erdogan na deze verkiezingen in het vooruitzicht was gesteld. Zo beloofde premier Erdogan in zijn overwinningstoespraak dat hij "de oppositie, het maatschappelijk middenveld en de media zal raadplegen" om overeenstemming te bereiken over deze grondwetsherziening, waarbij een van de uitdagingen zal zijn om de nationale identiteit opnieuw te definiëren, rekening houdend met de eisen van de Koerden.
Daar komt bij, zoals commentator Oral Çalişlar benadrukt, dat het onafhankelijke blok rond de Partij voor Vrede en Democratie (de pro-Koerdische BDP) zich de tweede winnaar van deze verkiezingen mag noemen, door van 22 naar 36 afgevaardigden te stijgen. De belangrijkste oppositiepartij, de Republikeinse Volkspartij (CHP), heeft weliswaar vooruitgang geboekt (vijf procent meer stemmen en 135 zetels), maar kan nog altijd onvoldoende gewicht in de schaal leggen tegenover de AKP-partij.
