In de tekst wordt vooral gesproken over een hervorming van de Verdragen waarmee de invoering van een strak begrotingsbeleid wordt beoogd, en "onmiddellijke" en "automatische" sancties voor de lidstaten waarvan het begrotingstekort de 3% van het BBP overschrijdt. Parijs en Berlijn eisen daarnaast de instelling van een "gouden regel die strikter wordt gehanteerd en die op Europees niveau geharmoniseerd wordt" zodat ieder land zijn eigen mechanismen kan invoeren om het behalen van de doelstellingen voor begrotingsevenwicht te garanderen. Ondertussen waarschuwde kredietbeoordelaar Standard & Poor's de landen uit de eurozone, inclusief de zes "triple A"-landen dat hun kredietwaardering mogelijk wordt afgewaardeerd.
In Madrid kwalificeert El País het akkoord als "wankel" want over het "discutabele" geheel is het in alle opzichten "onvoldoende", vooral omdat het delen van verantwoordelijkheden volledig ontbreekt:
Het is onvoldoende omdat Merkel en Sarkozy ondanks hun voorstellen geen fiscale unie scheppen [...], en ze alleen de nadruk leggen op begrotingsdiscipline. Een hervorming van het verdrag onder bedreiging zou de eurozone alleen aangaan in geval van een boycot door een aantal lidstaten, en zet alle lidstaten onder druk. Bovendien zal er een doos van Pandora met eindeloze en verlammende discussies worden geopend: het kostte 10 jaar om de huidige verdragen te sluiten. Maar het grootste gebrek is de vaagheid over de noodmaatregelen waarmee de crisis kan worden aangepakt. Met 2012 in het vooruitzicht wordt er nauwelijks gesproken over een definitieve oplossing voor het reddingsfonds, er heerst volledige radiostilte over de onmisbare rol van de ECB en de euro-opties zijn helaas afgewezen. Een magere oogst: als dit niet verbetert tijdens de top [van 8 en 9 december] zal de blijdschap op de markten niet van lange duur zijn. – El País
Nieuwsbrief in het Nederlands
"Berlijn wint", noteert La Stampaop zijn beurt. Hoewel de krant uit Turijn het waardeert dat Merkel en Sarkozy de autonomie van de baas van de Europese Centrale Bank, Mario Draghi, erkennen, vindt het dagblad het jammer dat het akkoord tussen de twee funest bleek voor de euro-opties, de fameuze Europese staatsleningen. Voor de rest "is er niets nieuws onder de zon":
Wat het meest in het oog springt, is waar zij verzuimd hebben over te spreken: het duo vermeed te praten over de ECB, waarvan Sarkozy wil dat ze actiever ingrijpt, en waarvan Merkel juist wil dat ze zich beperkt tot haar stabilisatierol. – La Stampa
Aan Portugese zijde, merkt het Jornal de Negócios op:
Degenen die Europa kennen, weten dat Merkozy een onzeker pad heeft uitgestippeld om de strijd tegen een onmiddellijke instorting van de euro te kunnen winnen. Daarmee hebben ze de oude wonden die tijdens het uitbreken van de crisis in 2010 ontstonden, over de soevereiniteit en de democratie van de Europese landen en de EU, opnieuw opengereten. – Jornal de Negócios
Público is daarentegen van mening dat:
Duitsland zich voorbereidt op de germanisering van Europa [...] Zelfs al zijn we het eens met het idee dat we de fiscale en budgettaire integratie van de eurozone moeten "versterken en harmoniseren", dan nog doen de eisen van het duo-Merkozy denken aan herstelbetalingen na een oorlog. Ze blijven maar eisen stellen aan de verliezers en getroffenen, maar niets waarvoor inspanning, geld en solidariteit nodig is. – Público
Het Estse Postimees betreurt op zijn beurt dat "de staatshoofden van de EU weer opnieuw de Europese instituten verzwakken":
Iedere reddingsactie in de eurozone wordt geleid door de Europese Raad, terwijl dit instituut nooit een democratisch regeringsorgaan is geweest. Het Parlement moet meer stem krijgen. Een terugkeer naar het Europa van de naties zou een stap achteruit betekenen op het gebied van democratisch regeren en zou op politiek wereldniveau vele malen rampzaliger zijn dan 11 september 2001 of de oorlogen in Irak en Afghanistan. – Postimees
Ook buiten de eurozone overheerst scepsis. In Boekarest legt Adevarul zich erbij neer dat het nieuwe Europa "niet perfect noch poëtisch zal zijn":
Buiten de verfijning van de Franse politiek om, gaat Europa verder op de ingeslagen weg, vastgesnoerd aan Duitsland. [...] Alles draait om de kern van de eurozone, en de andere landen, die er geen deel van uitmaken, zullen alle zeilen moeten bijzetten om het ritme te blijven volgen. Roemenië, Polen en de Baltische staten zullen wel moeten omdat dat in ons belang is. We hebben geen andere keus. – Postimees
Tot slot heeft het akkoord tussen Merkel en Sarkozy over een Stabiliteitsunie voor Rzeczpopolita niets van een vooruitgang of revolutie, maar blijft het de "oude Unie, verzand in compromissen":
Als we het woord "compromis" konden tekenen, zouden we het al lang geleden op de vlag van de EU hebben gezet, in plaats van de sterren. En dan zouden we ons vandaag de dag niet hebben afgevraagd welke ster er als eerste vanaf valt. Maar zelfs voor die vraag kan er een compromis gevonden worden. En we gaan zeer zeker ontdekken dat het heel goed mogelijk is om bij de EU te horen zonder er deel van uit te maken. – Rzeczpospolita