Wybierz język
Ostatnie wybory do Parlamentu Europejskiego przeszły obok zbyt wielu Europejczyków. Teraz jest czas, by zastanowić się nad przyszłością Unii. Pytań niemało: Jak będą układały się partyjne koalicje w parlamencie? Kim będą nowi członkowie Komisji Europejskiej? Kiedy wreszcie traktat lizboński zostanie ostatecznie przyjęty i wprowadzony w życie? Te i inne kwestie będą z pewnością zajmowały dwudziestu siedmiu przywódców krajów członkowskich zbierających się osiemnastego czerwca w Brukseli. Jednak katastrofalnie niska frekwencja podczas głosowania, sukces partii ekstremistycznych, a w kilku krajach ekologów, pokazały dobitnie, że Europejczycy mają też inne powody do zmartwień. Kryzys ekonomiczny, zmiany klimatyczne i osłabienie więzi społecznych, czyli sprawy wykraczające poza granice narodowe i niekoniecznie nadające się na temat kampanii wyborczej, wymagają wspólnej odpowiedzi, takiej, z którą ludzie będą mogli się utożsamić, kiedy następnym razem pójdą do urn. O pęknięciu pomiędzy instytucjonalną Unią Europejską a mieszkańcami Europy mówi się od dawna. Także o naszym rozczarowaniu faktem, że tak naprawdę nic się z tym nie robi. Możemy mieć tylko nadzieję, że nowy parlament, wspólnie z unijnymi instytucjami i rządami krajów członkowskich, stanie na wysokości zadania i podejmie próbę rozwiązania coraz bardziej palących problemów.
