Media pod lupą

„Jakie są granice przejrzystości?”, zapytujena pierwszej stronie Libération. Właśnie bowiem ukazała się książka „Seks, kłamstwa i media”, napisana przez jej korespondenta w Brukseli Jeana Quatremera. Rozbudza ona debatę na temat stosunku środków masowego przekazu do prywatności polityków. Dziennik przypomina znane przypadki, kiedy to prasa uciekała się do omerty – od choroby i podwójnego, ukrytego życia François Mitterranda, po przekraczające normy zachowania DSK.

„Kłamstwa, odmowa przeprowadzania dochodzeń... jej skłonność do przyjmowania wygodnej postawy wobec władzy” – złe nawyki francuskiej prasy są przesiewane przez sito Quatremera. W 2007 r., w momencie, gdy DSK został powołany na szefa MFW, dziennikarz natychmiast odnotował, że: „Jedynym prawdziwym problemem Straussa-Kahna, i jego stosunku do kobiet, jest to, że jest zbyt natarczywy, często je dotyka, prawie że molestuje.

Znane mediom spostrzeżenia, ale pozostające bez komentarza (tak jest we Francji)”. Uwagi, które przejdą niezauważone aż do czasu, gdy wskazany przez sondaże najpopularniejszy kandydat partii socjalistycznej na wybory prezydenckie w 2012 r. zostaje zaaresztowany w Nowym Jorku i oskarżony o próbę gwałtu. „Mamy przed i po DSK”, pisze dziennik:

Trzeba spojrzeć świeżym okiem na zbyt lękliwe funkcjonowanie naszych mediów. Jest przecież prawdą, że dziennikarze są kolegami polityków. ‘Trzymajcie się z dala od władzy !’, to ponoć pierwsza zasada amerykańskiego dziennikarstwa. We Francji spotykają się przy biesiadnym stole, wyjeżdżają razem na wakacje, ma się w tym gronie aferę miłosną, chodziło się do tych samych szkół, itp. Nie ma tradycji dziennikarstwa śledczego, wchodzącego w sfery prywatnego życia polityków. […] Konsekwencje publiczne życia osobistego prezydenta pozostają w cieniu. Raczej w charakterze dodatkowego smaczku, aniżeli brutalnej informacji. Dzieje się tak z przyczyny braku niezależności telewizji publicznej. Przypomnijmy, że prezydent Republiki powołuje szefów stacji i że swoim królewskim gestem wskazuje dziennikarzy, którzy uzyskają przywilej przeprowadzenia wywiadu z monarchą.