Een bitter herzien met het IMF

Laten we de zaken vooral niet mooier voorstellen dan ze zijn, dat heeft geen zin. De hervatting van de onderhandelingen met het IMF [op 21 november, red.] komt neer op capitulatie. Een ander woord is er niet voor wat er is gebeurd aangezien we onze breuk met deze organisatie afgelopen zomer nog omschreven als een ‘onafhankelijkheidsoorlog’ [Hongarije had de besprekingen met het IMF afgebroken, omdat het de aanbevelingen van het Fonds weigerde over te nemen. In 2008 heeft het land 20 miljard euro van het IMF, de Wereldbank en de EU ontvangen, red.]. Die capitulatie is slecht nieuws en een vernedering voor degenen die vechten voor hun onafhankelijkheid.

Het is echter vooral buitengewoon irritant om te zien hoezeer de markten systematisch hebben samengespannen om het land deze richting op te duwen. Sterker nog, de hysterische reactie van de markten die is gebaseerd op volkomen uit de lucht gegrepen geruchten die elke grond missen en zeer waarschijnlijk opzettelijk zijn verspreid, verergerde met de komst van de delegatie van het IMF.

Opnieuw het epicentrum van de crisis

Na maanden van betrekkelijke rust zijn we dus opnieuw het epicentrum geworden van de crisis die de Unie momenteel doormaakt, zoals een blogger van de Wall Street Journal het uitvoerig beschreef. Tegelijkertijd werden we door een medewerker van Bloomberg schamper in de goot gesmeten. Twee kredietbeoordelaars hebben dreigende maatregelen tegen ons genomen en de wisselkoers tussen de forint en de euro heeft historische records gebroken [kredietbeoordelaar Moody’s heeft op 24 november Hongarije de ‘junk’-status toegekend, red.].

Het net heeft zich gesloten en alle commentatoren, analysten en beleggers hebben dag in dag uit als een mantra herhaald dat alle ellende in één klap voorbij zou zijn als de Hongaren een nieuwe overeenkomst zouden ondertekenen met het Internationaal Monetair Fonds. En als door een wonder, zo geschiede, om een uitdrukking uit oude volksverhalen te gebruiken. Het IMF en Hongarije hebben elkaar weer gevonden. Als we de verklaringen mogen geloven, kan het echter nog wel tot januari duren voor de bruiloft wordt gevierd.

Tevergeefs wachten op steun vanuit Brussel

Het behoeft geen nader betoog dat we tijdens deze campagne van de markten tevergeefs hebben gewacht op, desnoods symbolische, steun vanuit Brussel. In deze tijden hebben ze het in het centrum van de Unie vooral druk met de problemen in de eurozone en zijn wij vergeten. Of misschien komt het hen ook wel goed uit om het niet te veel over onze onafhankelijkheid te hebben.

Tot besluit: steeds als ik de gebeurtenissen de revue laat passeren, schiet me een verhaal te binnen dat de huidige realiteit in Hongarije goed illustreert. We openen een restaurant vlakbij het Balatonmeer en op een dag stappen daar een paar stevig gebouwde landgenoten binnen. Hun voorstel is eenvoudig: ze zijn er vast van overtuigd dat we in deze slechte wereld bescherming nodig hebben en daar kunnen zij voor zorgen. We slaan hun aanbod af en zeggen dat we het zelf wel redden. Ook goed, zeggen ze. Vervolgens wordt de boel op een dag in brand gestoken. Op slag veranderen we van gedachten: dat voorstel om ons te beschermen lijkt ons plotseling toch wel een goed idee.

Commentaar

De lafheid van Orbán

Nog niet zo lang geleden bezwoer premier Viktor Orbán nog dat hij iedere inmenging van het IMF in Hongarije zou weigeren. Hij stelde zelfs dat “als het IMF terugkomt, ik opstap”. Dagblad Népszabadság schrijft ironisch: "Als een politicus in een hypothetische situatie zijn mogelijke ontslag aankondigt, kun je er vergif op innemen dat hij aanblijft als die situatie zich inderdaad voordoet."

"Hij heeft er werkelijk alles aan gedaan om het onderste uit de kan te halen, ervan overtuigd dat het ergste kon worden vermeden", meent het centrumlinkse dagblad, dat vindt dat de regeringsleider "een beleid probeert te redden dat al zo reddeloos verloren is dat het niet langer kan worden voortgezet. Maar hij probeert vooral zichzelf te redden".

"Hij kan beter de realiteit onder ogen zien", voegt de krant eraan toe. "Anderhalf jaar geleden, toen hij in dit land zo'n beetje alles kon doen wat hij wilde, en dat heeft hij dan ook gedaan, gaf hij volledige volmacht aan een sjamaan [de minister van Economische Zaken György Matolcsy, red.] op wiens waandenkbeelden hij zijn politiek van nationale zelfbeschikking baseerde. Een weliswaar aantrekkelijke maar ook domme politiek, die Hongarije en de Hongaarse bevolking grote schade heeft berokkend en ons tot mikpunt van spot voor de hele wereld heeft gemaakt."