Kies een taal
De groenen in het Brusselse gewest zijn onlangs een coalitie met de liberalen en christendemocraten aangegaan, meldt het Poolse dagblad Rzeczpospolita. Een historische verschuiving is ook zichtbaar in Duitsland, waar de groenen voor het eerst bekend hebben gemaakt dat ze op federaal niveau willen samenwerken met christendemocraten en liberalen.
Al enige tijd gaan stemmen op dat de groenen de traditionele banden moeten vervangen door nieuwe. In Frankrijk bijvoorbeeld kregen de groenen bijna meer stemmen dan de Socialistische Partij, de ex-coalitiepartner, terwijl ze in Portugal en Italië hoger scoorden dan de extreem-linkse beweging waarmee ze normaal gesproken worden geassocieerd. “De groenen moeten klimaatsverandering gaan bezien in een economische context (nieuwe banen creëren in een groene economie), hun banden met extreem-links verbreken en net zo omgaan met liberalen of christendemocraten als gematigd links dat doet," aldus Rzeczpospolita.
Elders stelt Philippe Lambert, parlementslid voor de Belgische milieupartij, dat groenen bepaalde waarden met rechts delen. “Socialisten en liberale voorstanders van de vrije markt meten de kwaliteit van leven af aan materieel bezit," zegt hij. "Wij denken, net zoals de christendemocraten, dat een goed leven niet afhankelijk is van de hoeveelheid geld op je bankrekening." Ook hebben de groenen vaker kritiek geleverd op communistische dictators, zo merkt Rzeczpospolita scherp op.
In sommige landen heeft de milieubeweging echter amper of geen invloed. In Spanje bijvoorbeeld, een land met een kustlijn die al tientallen jaren door milieurampen wordt geteisterd, zijn de groenen nooit erg succesvol geweest. Los Verdes-Grupo Verde Europeo wonnen bijvoorbeeld slechts 0,6% van de stemmen tijdens de Europese verkiezingen in juni. Dit wordt verklaard door diverse factoren, volgens La Vanguardia. De groenen, zo stelt dit dagblad uit Barcelona, moeten een koers volgen tussen linkse partijen en de linkse nationalistische partijen of bewegingen. "Ze zijn zo versnipperd ," merkt de krant op, "dat ze minder krachtig kunnen optreden."
Ook het resultaat op de Britse eilanden lijkt weinig veelbelovend. In een artikel voor de Guardian maakt Leo Hickman zich zorgen dat de groenen mogelijk altijd "een symbolische minderheid" in de politiek zullen blijven. De grote winst in Frankrijk buiten beschouwing gelaten, slaagden de Britse groenen er niet in om hun huidige totaal van twee zetels uit te breiden, terwijl de Ierse milieubeweging niet alleen op Europees niveau, maar ook op lokaal niveau werd weggevaagd. Hickman vraagt zich af of benodigde oplossingen “voor de vele milieuproblemen” ooit afkomstig zullen zijn van grote politieke partijen die, beheerst door het "eigenbelang van partijpolitiek", waarschijnlijk komen met “populistisch kortetermijnbeleid waarmee milieuproblemen die hen in de weg staan, alleen maar worden verergerd”. Het probleem voor de groenen, zo stelt hij, is dat ze "voorbeschikt lijken om langs de zijlijn te blijven staan zolang ze door kiezers worden gezien als one-issuepartij. (Dat blijkt al uit hun benaming.)” Hij vraagt zich af of “alleen de slag kan worden gewonnen met een technologische reuzensprong voorwaarts, ondanks de politiek, niet vanwege de politiek.” Hij concludeert dat het politieke systeem "gewoon niet geschikt is als het aankomt op milieubeleid.”
