Kies een taal
Met de handhavingsrichtlijn voor de detachering van werknemers staat Polen met de rug tegen de muur. Een sterke coalitie onder leiding van Frankrijk en België en gesteund door Duitsland dringt aan op wijzigingen die in het buitenland gedetacheerde Poolse werknemers het hardst zullen treffen. Polen loopt in Europa voorop als het gaat om het detacheren van werknemers. Het zendt elk jaar ongeveer 250.000 mensen uit naar het buitenland.
Het drastisch aanscherpen van de regelgeving op het gebied van het detacheren van werknemers heeft slechts één doel: de instroom van werknemers uit Polen en de andere Oost-Europese lidstaten in de welvarende landen van West-Europa beperken. De voorgestelde handhavingsrichtlijn is de volgende in een reeks maatregelen om de deuren van Europa voor de arme sloebers uit het oosten te sluiten. Eerdere maatregelen waren het harde optreden tegen het "uitkeringstoerisme" in het Verenigd Koninkrijk en Duitsland, de deportaties in Frankrijk van de Roma en het zwartmaken van Poolse werknemers in Nederland. Daar worden ze er niet alleen van beschuldigd dat ze banen van de Nederlanders inpikken, maar ook dat ze zich niet fatsoenlijk kunnen gedragen in de publieke ruimte.
Zware laagbetaalde banen
Het gaat hier om veel meer dan slechts enkele controversiële ideeën die in de wereld worden gebracht door tweederangs politici die proberen nationale animositeit met het oog op electorale winst uit te buiten. Tijdens de onderhandelingen over de handhavingsrichtlijn betichtte België Polen rechtstreeks van sociale dumping, alsof het was vergeten dat maar weinig Vlaamse en Waalse werknemers bereid zijn het soort werk uit te voeren dat aan werknemers uit Polen wordt toevertrouwd. En dat zij niet van gedachten zullen veranderen wanneer de deur voor Poolse werknemers wordt gesloten. De Polen en andere Oost-Europeanen zullen blijven komen om de zware laagbetaalde banen waarvoor Franse of Duitse werknemers hun neus ophalen, voor hun rekening te nemen. Alleen zullen ze dat voortaan op de zwarte markt doen, zonder betaling van belasting, zodat de uurtarieven wellicht nog verder gaan dalen.
[[Alleen malafide bemiddelaars zullen profiteren van de oplossingen die vandaag in Brussel worden besproken]]. Voor de Oost-Europese werknemers, die worden gedwongen hun toevlucht tot de grijze economie te nemen, pakken ze slecht uit. Dat geldt ook voor de nationale begrotingen, aangezien deze het moeten stellen zonder de inkomsten uit belastingen die momenteel door legaal gedetacheerde werknemers worden betaald. Maar de grootste verliezer is Europa. Gedreven door populistische leuzen staat het op het punt een enorme stap achterwaarts te zetten wat betreft een van zijn belangrijkste wapenfeiten: het vrije verkeer van personen en diensten.
Vanuit België bezien
“Tijd voor een sociaal Europa”
“‘Low cost’ arbeid verdeelt Europa”, schrijft La Libre Belgique naar aanleiding van de problemen met betrekking tot de detachering van Europese werknemers. De krant is van mening dat de kwestie om verschillende redenen een hoge “symbolische waarde” heeft :
Omdat het nobele principe van het vrije verkeer van mensen een hoeksteen van het Europese bouwwerk vormt. Omdat door het schaamteloze misbruik van dit principe om er een instrument van sociale dumping van te maken, onethische bedrijven Europa ertoe bijdragen dat Europa in iets lelijks verandert. Omdat deze kwestie het symbol is geworden van een Europees project dat onvoltooid is. In een Europa waarbinnen het laisser-faire in naam van de concurrentiepositie de deur open heft gezet voor allerlei misstanden.
Het dagblad schrijft verder:
Het is de hoogste tijd om een begin te maken met het sociale Europa, door te nivelleren met harmonisatie naar boven toe. De indruk die steeds meer burgers hebben dat ze slechts een variabele factor zijn in plaats van dat ze profijt hebben van deze grote markt van vrij verkeer waarvan men zoveel verwachtingen heeft gewekt, kan dan weggenomen worden. Als de 28 lidstaten deze noodzaak niet onder ogen willen zien, geven ze eurosceptici vrij spel bij de aankomende verkiezingen. En dat betekent noch een Europa dat meer solidair is, noch een toekomst met meer welvaart.
