Kies een taal
“De EU als Nobelprijswinnaar voor de Vrede?” vraagt deSüddeutsche Zeitungzich af. “dat zootje min of meer failliete staten die met elkaar in de clinch liggen en wier grootste gezamenlijke project, de monetaire unie, op het punt staat uit elkaar te klappen? Het is weer een flink staaltje van het Noorse comité. Het moet beseffen dat de onderscheidingen op de lange termijn wel serieus worden genomen”. Het Duitse dagblad erkent desondanks de verdiensten van het Europese project qua vredeshandhaving in Europa, alsmede de “lovenswaardige inspanningen” om de vredesboodschap de wereld in te helpen. De krant schrijft echter:
En toch: een echte voorgangersrol voor de vrede in de wereld speelt de EU niet, en zoals het ernaar uitziet zal dat nog wel een tijdje zo blijven. Ook zonder de bittere ervaringen van de eurocrisis zien we in dat de Europeanen geen teamspelers zijn op beslissende momenten en dat ze eerder gehecht zijn aan hun nationale shirt dan het Europese.
Het online Franse dagblad La Tribune noemt deze Nobelprijs “verrassend”, nu Europa op haar grondvesten schudt door de crisis:
Deze moeilijkheden laten zien dat volkeren altijd nauw verbonden blijven aan hun landelijk kader, zoals de terughoudendheid van de burgers uit de noordelijke landen, Duitsland voorop, om te betalen voor de zuidelijke staten, laat zien, ondanks de geruststellende betogen van de Europese leiders [...] Het is tegenstrijdig maar deze prijs zou wel eens eerder een uitdrukking kunnen zijn van de ongerustheid van het comité wat betreft de toekomst en de cohesie van de EU. Het idee was wellicht om het nut van de EU te onderstrepen, net nu steeds meer mensen eraan twijfelen.
Volgens El País is het “een onverwachte onderscheiding”. Het dagblad merkt op dat Noorwegen, waar de prijs wordt uitgereikt, “weigert deel uit te maken van de club, omdat het land bij referenda in 1972 en in 1994 niet wilde toetreden. Peilingen wijzen uit dat “bijna drie op de vier inwoners ook nu dezelfde keuze zouden maken”. De krant schrijft verder:
Vrede maakt een wezenlijk deel uit van de EU, wiens diplomatie altijd probeert [...] de beste manier te vinden om conflicten op te lossen voordat ze uit de hand lopen [...] De EU deed het slecht en kwam te laat bij de oorlog op de Balkan, waar de Verenigde Staten het vuile werk hebben opgeknapt [...] In de wortel-en-stokmethode die met elk buitenlands beleid gepaard gaat, is de EU net zo terughoudend met de stok als behept met de wortel. Deze handicap is ongepast voor een Unie die mensenrechten hoog in het vaandel heeft staan.
De hoofdredacteur van NRC Handelsblad, Juurd Eijsvoogel, schrijft:
De voorzitter van het comité liet eerder al weten dat de keuze dit jaar voor wat ophef zou gaan leiden. Dat zal het zeker doen, want de EU ligt natuurlijk onder vuur. Met deze keuze mengt de organisatie van de Nobelprijs zich in een actueel debat, zoals ze dat in 2009 ook deden door de keuze om de Nobelprijs aan Obama toe te kennen. Daarentegen is het moeilijk te bestrijden dat de Europese Unie de afgelopen decennia een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de vreedzame manier waarop landen in Europa met elkaar samenleven.
In een commentaar op de website van de publieke TV-zender RTP, schrijft een columniste van Público, Teresa de Sousa over de toekenning van de prijs aan de EU:
Het is een waarschuwing voor regeringen en leiders maar ook voor Europese instellingen waarvoor geen beter moment denkbaar was, zodat ze verder nadenken hoe ze het ineenstorten van Europa kunnen vooromen [...].De vraag is echter of de Europese leiders wel genoeg aandacht zullen besteden aan de prijs.
