Kies een taal
Europese leiders staan voor veel problemen. Door de financiële crisis hebben verschillende landen stimuleringspakketten ingevoerd en de handen ineengeslagen om te voorkomen dat Griekenland failliet gaat. Daarnaast bestaat het gevaar dat de EU wordt voorbijgestreefd door andere economieën die sneller groeien en efficiënter en goedkoper produceren.
Een lichtpuntje is dat politici zich blijven inzetten om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Helaas kunnen vraagtekens worden geplaatst bij hun plannen. Uit nieuw onderzoek blijkt dat het 20/20/20-beleid van de EU, dat erop is gericht om de uitstoot van broeikasgassen vóór 2020 te verlagen tot 20% onder het niveau van 1990 (en 20% duurzame energie te garanderen) honderden miljarden euro's kost, maar slechts beperkte voordelen oplevert. Alleen al het Verenigd Koninkrijk kan jaarlijks opdraaien voor 35 miljard euro (£ 28 miljard).
Uit een kosten-batenanalyse van de klimaateconoom Richard Tol blijkt dat één regionaal plan voor CO2-verlaging erg weinig effect heeft op de wereldwijde uitstoot en temperatuurstijging. Dit is geen argument om dan maar niets te doen: het betekent echter wel hoe belangrijk correcte cijfers zijn.
Doelstelling van 20% duurzame energie werkt averechts
De EU heeft onlangs verklaard dat het € 46 miljard per jaar zou kosten om de uitstoottarget te halen. Dit cijfer is onwaarschijnlijk optimistisch. Wanneer we uitgaan van de als beste beschouwde economische modellen, blijkt dat de kosten op minstens € 106 miljard per jaar uitkomen, zelfs als politici hun beleid volledig op orde hebben.
En Europa heeft niet alles op orde. In plaats hiervan zijn dingen juist verslechterd door nog meer administratieve rompslomp, complicaties en beperkingen te introduceren, met name de doelstelling van 20% voor duurzame energie. Dit is duur, omdat populaire 'groene' energiebronnen, zoals wind en zonne-energie, meer kosten dan het vervangen van kolen door gas. Daardoor zullen de werkelijke kosten van het Europese beleid waarschijnlijk iets van € 200 miljard bedragen.
In zijn onderzoek voor het Copenhagen Consensus Centre beoordeelde Tol de economische nettovoordelen van dit beleid. Met de behoudende schatting dat één ton koolstofdioxide waarschijnlijk ongeveer $ 7 (€ 5,3) schade veroorzaakt, concludeerde hij dat het Europese beleid in totaal een voordeel van slechts € 6,7 miljard opleverde. Met andere woorden, elke bestede euro levert waarschijnlijk slechts een voordeel van slechts drie cent op. Uit mijn onderzoek is gebleken dat de aanpak van de EU tegen het einde van deze eeuw zal hebben geleid tot een temperatuurdaling van ongeveer 0,05°C (bijna te klein om te meten).
EU heeft dure, slecht doordachte plannen
De tragedie is dat de EU veel meer voor de wereld en voor zichzelf zou kunnen doen. Voor veel minder dan € 9,4 miljard per jaar zou de EU het aantal malariagevallen kunnen halveren, microbouwstoffen (met name vitamine A en zink) voor 80% van de ondervoede kinderen wereldwijd kunnen bieden en een miljoen doden ten gevolge van tbc kunnen voorkomen.
De Europese leiders moeten de strijd tegen klimaatverandering niet opgeven. In plaats van hoge bedragen te verspillen aan een zinloos beleid zouden ze moeten investeren in de ontwikkeling van alternatieve groene energiebronnen. Het kost zoveel om de CO2-uitstoot te verlagen omdat de groene alternatieven nog lang niet olie en andere fossiele brandstoffen kunnen vervangen. Als dit verandert door te investeren in O&O, valt de wereldwijde impasse rond klimaatverandering weg. Als we over betaalbare groene energiebronnen zouden beschikken, zou iedereen (inclusief China en India) deze aanschaffen en zou de uitstoot op lange termijn aanzienlijk afnemen.
Europa moet geen pad blijven afdenderen dat in economisch opzicht zinloos is. Toch lijkt de roekeloze koers niet te worden verlaten. De Europese Commissie wil de target voor CO2-verlaging aanscherpen tot 30% onder het niveau van 1990. Volgens berekeningen van Tol zouden de kosten hiervoor ongeveer € 435 miljard per jaar, tweemaal zoveel als de huidige plannen. Het effect hiervan zou zijn dat gedurende de komende 90 jaar de temperaturen met nog eens 1/100 graad dalen.
Dure, slecht doordachte plannen voor CO2-uitstoot zoals die van de EU veroorzaken enorme economische schade en leiden tot politiek geharrewar, terwijl de opwarming van de aarde amper wordt afgeremd. Europa moet van koers veranderen.
