Nieuws Crisis Griekenland

De euro nog steeds aan een draadje

Met het hulpplan dat de landen van de Eurogroep op 2 mei hebben goedgekeurd, wordt Griekenland een reddingsboei toegeworpen. Maar volgens de Europese pers blijven er op de langere termijn dreigende wolken hangen boven de toekomst van de eenheidsmunt en het bestuur van de Unie.

Gepubliceerd op 3 mei 2010 om 15:26

110 miljard euro waarvan 45 miljard dit jaar. Het hulpplan dat de ministers van Financiën van de eurozone op 2 mei hebben goedgekeurd om Griekenland van een faillissement te redden, werd door iedereen verwacht. Het betreft “steun met grote krachtsinspanning waarmee het spookbeeld van een surseance van betaling wordt weggevaagd en die Griekenland de tijd geeft zijn economie aan een ongekend heftige shocktherapie te onderwerpen", constateert Libération. Maar “de landen van de eurozone hadden nauwelijks nog een keuze, omdat het risico bestond dat de paniek van de markten over het dreigende Griekse failliet zou overslaan naar andere landen van de eurozone, vooral naar het Iberisch schiereiland”.

Le Figarostelt verheugd vast dat “*er eindelijk uitzicht is op een goede afloop van de Griekse cr*isis”. De Europese Unie draagt 80 miljard bij aan dit plan en het Internationaal Monetair Fonds 30 miljard, wat “in de recente financiële geschiedenis nog nooit is vertoond”. Maar “de eurozone is afgebrand”, verzekert Der Spiegel ons op de omslag. Het blad onderzoekt de “jongste zeepbel”. Want Griekenland was slechts een begin. Volgens het weekblad leven de geïndustrialiseerde landen allang boven hun stand en is de overheidsschuld door de financiële crisis dramatisch gestegen. Nu krijgen we de rekening gepresenteerd voor deze overdadige kredietverlening. “Niet iedereen zal kunnen betalen”, zegt Der Spiegel. Het blad schetst een apocalyptisch scenario van een financiële

ineenstorting, die begint bij Athene en vervolgens Europa en de hele wereld zal meeslepen in een grotere crisis dan na het faillissement van de bank Lehman Brothers in 2008. “Economieën wereldwijd staan voor de keus: keihard afkicken of langdurig wegkwijnen.”

Nieuwsbrief in het Nederlands

Het gevaar van het zich opsluiten in een politieke dwangbuis

Is hierbij “de euro zelf in gevaar? In één woord, ja”, waarschuwt Paul Krugman, winnaar van de Nobelprijs voor economie, in een column van de New York Times die door de Irish Times is overgenomen. De euro is namelijk aan de goden overgeleverd wanneer de Europese landen niet adequaat op de crisis reageren. “De crisis laat zien hoe gevaarlijk het is zich in een politieke dwangbuis op te sluiten. Door de euro in te voeren, hebben de regeringen van Griekenland, Portugal en Spanje zichzelf de mogelijkheid ontnomen flexibel op gebeurtenissen in te spelen. En wanneer de crisis toeslaat, moeten regeringen handelend kunnen optreden. Dat is iets wat de architecten van de euro zijn vergeten en wat wij goed moeten beseffen".

Als de Griekse crisis een test was om erachter te komen of de euro in moeilijke tijden kan standhouden, zouden we met spijt moeten concluderen: u bent gezakt, gaat u maar weer zitten,” aldus de Financial Times Deutschland. De vraag is, volgens deze economische krant, “of Duitsland als groot euroland en baken van stabiliteit met man en macht achter de euro blijft staan. Duitsland moet zijn koers wijzigen.” En: “*De regering zou er goed aan doen haar burgers uit te leggen dat d*e euro meer is dan een prettige bijkomstigheid die ervoor zorgt dat je niet eerst naar de bank hoeft voordat je naar Spanje op vakantie gaat.

In de ogen van Barbara Spinella kan de aarzelende houding van Duitsland worden verklaard uit "een soort melancholie die Duitse leiders dreigt te overspoelen, dat wil zeggen een angst voor impopulariteit, een instinctief wantrouwen jegens de buitenwereld en een merkwaardige vorm van trots die maakt dat het land weigert Europees politiek leiderschap op zich te nemen". Deze commentator van La Stampa stelt vast dat “de geschiedenis van de dubbele Griekse en Europese crisis gelijktijdig wordt gekenmerkt door de moeizame uitweg van Duitsland uit de melancholie" en door “*de trage en weifelende mentaliteitsverandering van een land dat ermee instem*t de uitweg uit de crisis aan te voeren en opnieuw in Europa begint te geloven”.

Berlijn moet opnieuw een leidersrol aanvaarden

Barbara Spinelli voert de “nieuwe angsten van Duitsland” en “zijn nieuwe wantrouwen” terug op het jaar 1994, toen Frankrijk het Duitse voorstel voor een nauwere politieke en militaire unie afwees. Daar zou de oorzaak liggen van “het verzet dat wordt belichaamd door het Duitse constitutionele hof” en van het “*zwakke Europese leiderschap van Angela Merkel”. Als we willen dat daarin verandering optreedt en dat Berlijn opnieuw de leidersrol aanvaardt die hem past, “is het niet alleen noodzakelijk dat Duitsland weer aan de Unie gaat denken, maar ook dat heel Europa – te beginnen bij Parijs – aan zelfonderzoek doet en zich op de moeilijkheden van Duitsland bezint. Een grote crisis is daarvoor de gelegenheid bij uitstek.*”

Grote landen zijn weer de baas”, kopt NRC Handelsbladop zijn beurt. De Nederlandse krant merkt op dat de Griekse crisis “een nieuwe geopolitieke realiteit binnen de Europese Unie” onthult. *“Na een lange periode waarin de Europese Commissie politiek invloedrijk was, zijn het nu meer landen die de dienst uitmaken. Althans, grote landen”. En in de huidige crisis "is het dus een nationale minister die de knoppen bedient”: de Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble. Hij verschuilt zich […] achter het IMF en de Europese Centrale Bank. Maar deze twee organisaties werken in Athene met de Grieken enkel de technische details uit van drastische hervormingen en bezuinigingen die Schäuble in Berlijn heeft opgesteld, en die de Grieken maar hebben te slikken.*

Het Duitse Handelsblatt lanceert een campagne "Ik koop Griekse staatsobligaties"

Bij alle twijfels die er zijn, heeft het Handelsblatt besloten actie te ondernemen. “Als belangrijkste economische krant van de eurozone wil het Handelsblatt stem geven aan het gezond verstand”, schrijft hoofdredacteur Gabor Steingart. De krant voegt de daad bij het woord en lanceert de campagne “Ik koop Griekse staatsobligaties”. Iedereen wordt opgeroepen Athene te helpen door staatsobligaties te kopen. Het dagblad zelf heeft naar eigen zeggen obligaties ter waarde van 8 000 euro gekocht. “De lidstaten alleen kunnen Griekenland niet redden. Het land kan pas weer stabiel worden als het op de markt financiële middelen kan verkrijgen. De banken zijn nu aan zet. Maar ook de Europese burgers kunnen hun steentje bijdragen: zij kunnen Athene geld verstrekken en boven alles vertrouwen geven.”

Vanuit Spanje bezien

Grootste schuldeisers zijn Europese banken

Het Spaanse dagbladEl Mundo schrijft dat “de EU het grootste reddingsplan aller tijden lanceert om haar bankwezen tot kalmte te manen”. Een groot gedeelte van de 110 miljard euro die aan Griekenland zullen worden geleend in ruil voor het bezuinigingsplan zal namelijk opgaan aan het afbetalen van crediteuren, dat wil zeggen “in meerderheid Europese banken”, “die "tweederde van de Griekse schuld vertegenwoordigen”. Het dagblad merkt op dat de Franse banken de grootste schuldeisers zijn (56 miljard euro), samen met de Duitse (34 miljard) en de Britse banken (11 miljard). Zelfs Portugal, een ander risicoland, is goed voor 7,8 miljard euro aan Griekse schuld. Het feit dat “een derde van de Portugese schuld in Spaanse handen is” zou een indirect risico betekenen voor Spanje aangezien dit land 9,8 miljard euro (12%) bijdraagt aan het Europese reddingsplan. El Mundo vreest dat als de Spaanse regering niet meteen maatregelen neemt, “de Spaanse economie in net zo’n situatie terecht zou kunnen komen als Griekenland”.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp