Kies een taal
“Einde van de coalitie” kopt Diário de Notícias op de voorpagina. Volgens de krant heeft “het land de politieke leiding verloren die werd belichaamd door een regering die het resultaat was van de uitslag van de verkiezingen in juni 2011: een coalitie tussen de conservatieve Sociaaldemocratische Partij (PSD) en de rechtse CDS-Volkspartij (CDS-PP)” van Portas. De krant licht toe:
Deze meerderheid was in staat de politieke stabiliteit en standvastigheid te waarborgen die nodig was om de moeilijke en controversiële maatregelen door te voeren. Voorbeelden zijn de algemene verhogingen van de belastingen, de privatisering van overheidsbedrijven en de lastige staatshervormingen. [Met het aftreden van de ministers, red.] is de verbinding tussen de Kieswet van twee jaar geleden en de oorsprong en legitimiteit van de huidige regering en het huidige uitvoeringsbeleid verbroken.
“De politieke crisis waarin de regering verwikkeld is geraakt, is behalve tragisch vooral pathetisch. En er is geen uitweg”, meent Publico. De krant, die opent met de kop “Portas zet Passos klem”, schrijft:
De regering is dood. Zij is geïmplodeerd door interne tegenstrijdigheden en de onbekwaamheid van een premier die niet in staat was de eenheid te bewaren. Wat wij hier zien is een harakiri van een coalitie. De regering is uiteengevallen omdat zij niet bij machte was overeenstemming te bereiken over de structurele hervormingen waar het land behoefte aan heeft. […] Europa, dat is opgeschrikt door de zelfdestructie van een leerling die goed bezuinigingen heeft weten door te voeren, moet accepteren dat nieuwe verkiezingen de enige oplossing zijn. De Portugese crisis gaat grote gevolgen hebben voor het Europese debat over de reddingsplannen en zal de positie versterken van hen die willen dat de landen aan de rand van de EU aan hun lot worden overgelaten. Het onverantwoordelijke gedrag van Passos Coelho en Paulo Portas zal de Europese crisis alleen maar verergeren.
“Portugal riskeert een nieuw hulpplan”, kopt Jornal de Negócios. De krant maakt zich ongerust over de gevolgen van de politieke crisis: “Wat gaat er gebeuren? En hoe kan chaos worden voorkomen? Dat gaat lastig worden, maar is alleen via de politieke weg mogelijk.” De financieel-economische krant vraagt zich af of:
De politieke centrumpartijen in staat zijn de Portugezen te mobiliseren voor een project als ze niets te bieden hebben. […] De gematigde politieke partijen schieten te kort in de landen van de Europese Unie waar bezuinigd wordt en dat brengt de essentie van het Europese project in gevaar. Meer dan de helft van de landen van de Europese Unie hebben al te maken gehad met de val van een regering tijdens het begin van de schuldencrisis. […] In een tijd waar het belang van de ministers van Buitenlandse Zaken is vervangen door de machtspositie van de ministers van Financiën, wordt het overgrote deel van het nationale beleid niet bepaald door nationale parlementen, maar door Europese instellingen waarvan alleen het Parlement gekozen is. De economische oplossing moet altijd een Europese zijn, in een noodzakelijkerwijs democratisch federalisme dat vooruit zal gaan, met of zonder Duitsland. Maar in Portugal is het probleem niet simpelweg het leiderschap van een of andere partij. Het gaat hier om een probleem van het regime dat momenteel onbekwaam en tanende blijkt te zijn.
Diário Económico spreekt de vrees van de economische elite uit dat het parlement mogelijk wordt ontbonden en kopt “Ondernemers en bankiers willen geen verkiezingen”. Het financieel-economische dagblad schrijft bezorgd:
De Portugezen zullen de komende dagen hun ergste nachtmerrie herbeleven: de situatie die iets meer dan twee jaar geleden plaatsvond toen de regering van José Sócrates hulp van buitenaf inriep. […] De voorstanders van nieuwe verkiezingen zullen hun wens zien uitkomen. De vraag blijft tegen welke prijs dat zal zijn. Nog maar 48 uur geleden beleefde Portugal een geleidelijke terugkeer op de financiële markten. Natuurlijk met wat hulp, maar het was niettemin belangrijk. […] Wie zal ons in deze chaos geld willen lenen en tegen welke prijs zal dat zijn? Nu Griekenland zich opnieuw niet aan de afspraken zal houden en Duitsland aan de vooravond van verkiezingen staat, is het niet moeilijk voor te stellen wat onze geldschieters, zelfs zonder het IMF, van ons zullen eisen.
