Kies een taal
De reden waarom Sinn Féin de volumeknop wat hoger zet waar het gaat om de Ierse eenheid, laat zich raden. De recente overeenkomst om politie en justitie te decentraliseren van Westminster naar Belfast bezegelde het 15-jarige proces waarbij republikeins leiderschap het hart ging vormden van de machtsstructuur in Noord-Ierland. Deze structuur heeft verstrekkende hervormingen ondergaan zoals het terugtrekken van troepen en ooit ondenkbare ontwikkelingen in burgerrechten en gelijkheid.
Maar voor veel van Sinn Féin aanhangers, lijkt het centrale doel van het Ierse republicanisme – een einde maken aan de Britse overheersing in het noorden en de hereniging van Ierland – even ver weg als altijd. Dit geeft de gewapende republikeinse dissidenten nieuwe energie om hun strijd voort te zetten. Een strijd die lijkt te blijven bestaan, ook al speelt deze politiek gezien een kleine rol. Zoals één van de Sinn Féin leiders het zei op de Conferentie voor Ierse Eenheid in februari in Londen, was het Goede Vrijdag-akkoord een "aanpassing, en geen overeenkomst" en "blijft de onderliggende oorzaak van het conflict bestaan".
Afhankelijkheid en Britse overheersing zijn desastreus gebleken voor Noord-Ierland
Ondertussen grijpen de unionisten de instorting van de economie van de eens zo krachtige 'Keltische tijger' aan om iedere stap op weg naar Ierse eenheid belachelijk te maken. Waarom, zo vragen zij, zouden de mensen uit het noorden zich willen binden aan die hopeloze toestand in het zuiden, of waarom zou het zuiden verantwoordelijk willen zijn voor de door de Britse belastingbetaler gefinancierde subsidies aan het gedeïndustrialiseerde noorden? Maar zoals voormalig econoom uit de Londense City Michael Burke bepleit, is de economische noodzaak voor hereniging en onafhankelijkheid groter dan ooit. Afhankelijkheid en Britse overheersing zijn desastreus gebleken voor de economie van Noord-Ierland. Ten tijde van de opsplitsing in 1921 was de levensstandaard er vergelijkbaar met die van Groot-Brittannië, en veel beter dan in het zuiden. Nu ligt de levensstandaard er onder het Britse gemiddelde en is veel lager dan in het zuiden. Zelfs na de implosie van de speculatieve boom van de Republiek bedroeg het gemiddelde weeksalaris in het zuiden nog steeds €593, vergeleken met €398 in het noorden en €442 in Groot-Brittannië. Ierland is meer dan rijk genoeg om de nationale gezondheidszorg te kunnen financieren, benadrukt Burke, als politici er maar toe kunnen worden gebracht hun vrienden belasting te laten betalen.
Sinn Féin houdt vol dat de sektarische Oranjeorde deel uitmaakt van de Ierse identiteit
De slecht werkende economische verdeling, en de demografische trend naar een nationalistische meerderheid in het noorden waren natuurlijk terugkerende thema's tijdens de bijeenkomst in Londen. Maar dat was Sinn Féins vasthoudendheid aan de noodzaak tot "verzoening tussen Oranje en Groen" [protestanten/unionisten en katholieken/nationalisten] ook, net als hun behoefte de unionisten ervan te overtuigen dat Ierse eenheid in hun eigen economische en sociale belang is. Het was ontstellend om te horen dat Sinn Féin zelfs tien jaar na het vredesproces nog steeds vasthoudt aan het idee dat de Oranjeorde, tientallen jaren een sektarische plaag van noordelijke katholieken en nationalisten "deel uitmaakt van onze volksidentiteit".
Ierse eenheid zal ongetwijfeld een andere betekenis krijgen in de wereldeconomie van de 21e eeuw dan die eraan gegeven werd tijdens het hoogtepunt van het gewapende conflict van een generatie geleden. Maar de overtuiging die tijdens de conferentie in Londen geuit werd dat Ierse hereniging onvermijdelijk is, is zeker waar. De cruciale vraag aan de andere kant van de Ierse zee is echter of Groot-Brittannië dat proces zal steunen of hinderen.
