Nieuws Syrië-Bulgarije
De Bulgaars-Turkse grens vlakbij Goliam Dervent, Bulgarije.

Hoeveel vluchtelingen kan een dorp aan?

Veel Syrische vluchtelingen in Bulgarije komen het land binnen bij Goliam Dervent, een klein dorpje van slechts 50 inwoners op een paar kilometer afstand van de Turkse grens. De autoriteiten hebben de grootste moeite hen op te nemen, maar de bevolking is vooralsnog begripvol en behulpzaam.

Gepubliceerd op 26 september 2013 om 11:40
De Bulgaars-Turkse grens vlakbij Goliam Dervent, Bulgarije.

We treffen Gouina aan voor een soort van blauw hutje, dat in werkelijkheid een winkel en een bar is. Ze zit op een stoel met haar benen over elkaar gekruist. Met haar hand ondersteunt ze haar kin. Ze heeft uitzicht op het voormalige stadhuis, een overblijfsel van de “voorbije tijd” van het communisme en op een gedeelte van haar huis: een bakstenen voorgevel, een witte houten deur en een tuin.

Gouina wijst ons haar huis aan. Ze heeft het al twintig jaar. Ze is niet van hier, maar de inwoners hebben haar geaccepteerd. Ze heeft een appartement in de stad, maar brengt de winters liever hier door. Ze stookt het huis warm met een houtkachel. Ze is met pensioen in Golyam Dervent, dat zich op 20 km van Elhovo en 3 km van de Turkse grens bevindt. De naam van het dorp betekent ‘De lange mars’. Het is de eerste plaats in Bulgarije die Syrische vluchtelingen aandoen op hun lange vlucht. Gouina is een soort woordvoerster van de inwoners van Golyam Dervent, die niets tegen de vluchtelingen hebben, want ze blijven niet lang. Maar in het dorp draait alles wel om deze duizenden vluchtelingen die door het dorp trekken.

Burgemeester zetelt in oude kazerne

“Als ze bij de fontein aankomen, roepen ze ‘Politie, politie, Sofia, Sofia’, en dan wachten we samen met hen tot de politie komt”, vertelt Gouina. “Ze drinken water, maar eten nooit iets. Misschien zijn ze bang om vergiftigd te worden. We hebben te doen met die arme stumperds die huis en haard verlaten hebben. Er kwam eens een man in een rolstoel langs. Ze zijn aardig. Toen het een keer regende, hebben we ze in de winkel laten schuilen.”

[[Het dorp telt nog maar 50 inwoners, terwijl er in het communistische tijdperk 1600 waren.]] Jongeren deden aan ruilhandel in hout met Turkije. Nu zijn er geen jongeren meer en niemand gaat nog naar Turkije. Af en toe komt er hier een Rus op bezoek. De meeste huizen zijn vervallen en verlaten.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Buiten het dorp, op de weg die naar de grens leidt, bevindt zich een oude kazerne. De deur staat open. Vesselina Dimova is de burgemeester van het dorp. Voor haar raam hangen de vlaggen van Bulgarije en van de Europese Unie. Op een tafel, naast haar bureau, liggen een kalender met de afbeelding van de voormalige minister-president Bojko Borisov, en een passage uit de Bijbel. Ze laat een bordje zien dat ze van de grenspolitie moest ophangen: ‘Sluit de deur als u binnenkomt en als u weggaat’. “Mijn kleine bordje” noemt ze het. Ze lacht als ze ermee op de foto wordt gezet. Ze glimlacht nog meer terwijl ze wijst op het gat in de omheining.

“Ze doen geen vlieg kwaad”

“Ze komen hier langs. Als iemand ze ziet, belt die de politie. Als die ze niet kan vinden, komt dat doordat ze te druk bezig zijn om ze elders te zoeken (met infraroodcamera’s, red.). Onlangs kwamen hier twaalf mensen, twee families met kleine kinderen.”

Volgens Dimova “zijn ze niet gevaarlijk, ze doen geen vlieg kwaad. We geven hun voedsel en water en de mensen uit het dorp helpen ze.” Terwijl ze praat, is er een auto van de grenspolitie door het raam te zien. Net als de minister van Binnenlandse Zaken en de nationale autoriteiten gebruikt ze de term ‘golf’ met betrekking tot de vluchtelingen. Volgens de politie gaat het om bijna 4500 mensen. Ze weten niet meer waar ze ze moeten laten.

De meeste vluchtelingen komen ‘s ochtends in Goliam Dervent aan. Ze moeten daar wachten op de grenspolitie, die ze meeneemt naar Elhovo waar ze in bewaring worden gesteld. Daar worden ze ingeschreven in een register en door een arts onderzocht, waarna ze worden ondergebracht in een tijdelijk opvangcentrum. De centra in Pastrogor en Lyubimets zijn het dichtstbij. Een van deze instellingen valt onder het Nationale Agentschap voor Vluchtelingen en de andere onder het Directoraat Migratie. De centra verschillen van elkaar: het ene centrum is een open inrichting, het andere gesloten.

Meeste vluchtelingen hebben identiteitsbewijs

[[Bijna alle Syrische vluchtelingen hebben identiteitsdocumenten, dat vereenvoudigt de taak van de autoriteiten.]] Anderen hebben geen papieren: ze hebben ze moeten afgeven aan mensenhandelaren om ze later terug te kunnen kopen, of ze zijn ze kwijtgeraakt, vertellen de politieagenten.

Voorheen was de grenspost van Kapitan Andreevo de plaats bij uitstek waar vluchtelingen de grens overstaken. Maar sinds deze is uitgerust met een geïntegreerd bewakingssysteem waarbij zelfs de Turkse kant in de gaten kan worden gehouden, kunnen de vluchtelingen de grens niet eens meer bereiken. Ze worden in de kraag gevat door de Turkse autoriteiten. Ze geven er nu de voorkeur aan om Bulgarije binnen te komen via Elhovo, dat middenin de bossen ligt.

Agenten mogen niets zeggen

Gouina gaat haar blauwe hutje binnen. Ze vraagt ons voor de derde keer of we iets willen. “We zijn blij om buitenlanders te zien”, zegt ze. De auto van de grenspolitie stond enkele ogenblikken geleden nog voor de winkel geparkeerd. Agenten mogen niets zeggen zonder officiële toestemming. Maar off the record vertellen ze ons dat er geen problemen zijn en dat ze niet mogen klagen. Ze vragen ons of we iets weten over het nieuwe coördinatiecentrum in Elhovo. De opening daarvan zou op 17 september bekend zijn gemaakt door de minister van Binnenlandse Zaken. Ze glimlachen als we hun vertellen dat de werkzaamheden tien dagen in beslag zullen nemen.

Gouina leunt tegen de deur van de winkel. We wensen haar veel succes. Ze glimlacht en zegt: “Dat hoop ik ook, maar ik heb zo mijn twijfels”. Als we in de auto wegrijden, zien we dat ze weer op haar stoel heeft plaatsgenomen en haar kin in haar hand laat rusten.

Reacties

Bulgarije sluit zijn grenzen niet

Premier Plamen Orecharski heeft het idee om de grenzen tussen Bulgarije en Turkije te sluiten om de grote stroom Syrische vluchtelingen tegen te houden, afgewezen. Dat schrijft de Bulgaarse nieuwssite Mediapool.bg.
Tussen 20 en 23 september zijn 370 Syriërs de grens gepasseerd en in de opvangcentra in het land zitten inmiddels meer dan vierduizend mensen. In buurland Turkije bevinden zich ook nog eens vijfhonderdduizend vluchtelingen. De autoriteiten verwachten dat eind jaar het aantal Syriërs in Bulgarije zal zijn opgelopen tot tienduizend personen.
Om met deze situatie om te kunnen gaan, wil de overheid hulp van de Europese Unie inroepen. Volgens de premier heeft de regering in Sofia al om technische assistentie gevraagd. Ook zal er ook een verzoek voor financiële hulp komen: 10 miljoen leva (5 miljoen euro) per maand voor directe hulp aan de vluchtelingen.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp