Kies een taal
“ACTA is dood, het Parlement wordt wakker”, zo valt te lezen in Mediapart. Deze Franse nieuwssite schrijft:
Het verwerpen van de ACTA markeert een symbolische stap in de herpolitisering van Europa, dat vooral wordt gezien als een ingewikkelde ver van-van-mijn-bed-show waar nauwkeurig allerlei procedures worden gevolgd en waar men minuscule stapjes zet door middel van verklaringen en bekendmakingen, afgehandeld door vertegenwoordigers waarmee men zich nauwelijks kan identificeren. […] Met het verwerpen van ACTA laat Europa zien dat het voor protesterende burgers wél mogelijk is hun stem te laten horen. De opmars van de Europese wetgever lijkt [echter] beperkt te zijn tot kwesties met betrekking tot publieke vrijheden en de bescherming van de burger. Over andere Europese discussies hoor je de Europarlementariërs nauwelijks. […] Niets wijst erop dat deze bevlieging [van de burgers] zal aanhouden als het over meer technische, verder van ze afstaande onderwerpen gaat, die toch de kern van het werk van het Parlement vormen.
Redacteur Ewa Siedlecka noemt in**Gazeta Wyborcza de val van ACTA “een grote overwinning van de burgerbevolking” en verzekert zij dat “het Europese volk” op deze manier van zich heeft laten horen.**
De politici die de overeenkomst hebben voorbereid en gesteund, hebben hem onder de druk laten vallen […] Maar de ACTA liet ook het lelijkste gezicht van de EU zien. De overeenkomst werd binnen de Commissie op een absoluut ondoorzichtige manier bekokstoofd. Het hele verdrag was gebaseerd op geheime onderhandelingen met de Verenigde Staten en Japan.
Voor Rzeczpospolita “bewijst de stemming van het Europese Parlement dat de ACTA in zijn huidige vorm dood is”. Toch benadrukt de krant:
De protesten van internetgebruikers nemen niet weg dat de ACTA ook supporters heeft. Ongeveer 130 organisaties, van onder meer auteurs en media, stonden positief tegenover de overeenkomst. […] Het einde van de ACTA wil niet zeggen dat de EU zal afzien van een akkoord ter bescherming van het intellectuele eigendom. De zakenwereld en auteurs leiden ieder jaar grote verliezen door internetpiraterij en de import van namaakproducten.
“Voor uitgeverijen is dit slecht nieuws wat betreft auteursrechten”, vindt Edoardo Segantini in de Corriere della Sera:
En weer bleken Europese politici gevoelig voor de argumenten van een vage “internetbevolking”, waarachter heel duidelijke belangen schuilgaan van mensen die geld willen blijven verdienen zonder zelf te investeren, door van het intellectuele eigendom van anderen te profiteren. Het is het intellectuele eigendom van uitgeverijen en van de muziekindustrie, waarmee in Europa 120 miljoen banen gemoeid zijn. […] Het populisme van de politici is niet het enige verrassende aspect: het andere is de vanzelfsprekende sympathie, of zelfs steun, die copyrightovertreders blijven opwekken bij dezelfde media die eigenlijk hun slachtoffers zijn.
De Frankfurter Allgemeine Zeitung betreurt deze “overwinning van de massa”:
De meute heeft zich op ACTA gestort, en heeft gewonnen (…) De kudde-arrogantie van de cyberfetisjisten, deze geïdealiseerde en als heilig vereerde “internetgemeenschap” wilde voorkomen dat er een precedent geschapen zou worden dat zou betekenen dat de staat eindelijk zou garanderen wat alleen de staat kan garanderen: het recht. De manier waarop de Duitse regering, het [Duitse] parlement en nu ook het Europese Parlement buigen voor de desinformatie en intimidatie van deze webgemeenschap, is betreurenswaardig. Erger nog: dit verzet tegen recht en wet wordt gevierd als een nieuwe vorm van democratie, en iedere opmerking over het totalitaire karakter van de digitale massa wordt afgedaan als “lobbyisme”. Maar ACTA zelf moest toch ook opboksen tegen een agressieve lobby?”
