Vrouwenquotum is noodzakelijk kwaad

Ondanks de regelmatig terugkerende roep om emaniciperende maatregelen, zijn vrouwen nog steeds ondervertegenwoordigd in de hoogste echelons van het bedrijfsleven. Dat geeft de Europese Commissie het recht om quota op te leggen, vindt een Spaanse correspondente, die het betreurt dat de maatregel slechts tijdelijk is.

Gepubliceerd op 15 november 2012 om 16:31

Een eigenschap die de Luxemburgse Viviane Reding niet ontzegd kan worden, is doorzettingsvermogen. Vanaf het moment dat deze door de wol geverfde Eurocommissaris de portefeuille Justitie overnam, begon ze een zware strijd om de macht van de Europese vrouw te laten toenemen door hen meer zitting te doen nemen in raden van bestuur van grote ondernemingen. En zij is niet de enige. In Europa zetten heel wat organisaties zich in voor hetzelfde doel. Zoals misschien wel viel te verwachten zijn de resultaten ontmoedigend, omdat het direct raakt aan bestuursorganen waar geen enkele man geneigd is zijn plaats hoffelijk af te staan aan een vrouw. Dit was in maart 2011 ook de oorzaak van het mislukken van het eerste voorstel van Reding, waarbij ze de grote bedrijven vroeg op vrijwillige basis voor gelijke man-vrouwverhoudingen te zorgen.

86,3% van de bestuursleden zijn man

Het quotasysteem, dat in onze democratieën op andere gebieden zo breed wordt toegepast, heeft op dit gebied noch de unanieme steun van de lidstaten – vooral Duitsland geeft de voorkeur aan zelfregulering – noch die van de maatschappij in zijn geheel. En je moet toegeven dat er stevige argumenten tegen zijn aan te voeren: ondernemingsvrijheid, meritocratie tegenover gelijke verhoudingen, de juridische basis, enz. De discriminatie is echter overduidelijk: 86,3% van de leden van de raden van bestuur zijn mannen, en dat op een continent dat zich zo heeft ingezet voor gelijkheid en waar 60% van de pasafgestudeerden vrouw i

Met de armen over elkaar wachten totdat een dergelijk onrechtvaardige wanverhouding tussen nu en over een halve eeuw gecorrigeerd zal zijn, zal in Europa binnenkort echter geen optie meer zijn. Van de 27 EU-landen hebben er 11 al wetten opgesteld om op zo kort mogelijke termijn een verandering op te leggen. Deze wetten zijn heel recent, veel werden er in de afgelopen drie jaar aangenomen. Dat gebeurde in België, Denemarken, Frankrijk – waar werkelijk spectaculaire resultaten zijn geboekt – en in Italië, Nederland en Slovenië.

Spanje heeft samen met de noordelijke landen het voortouw genomen. Het zijn zeer bescheiden wetten die de integratie van vrouwen in raden van bestuur desalniettemin wisten te versnellen, hoewel die snelheid matig was (het aandeel vrouwen ging er van 11,8% naar 13,7%).

Nieuwsbrief in het Nederlands

Zapatero gaf seksegelijkheid een impuls

De vlag kan zeker nog niet worden uitgestoken, maar de situatie is ook niet wanhopig. De EU beschikt alleen over werkelijke beslissingsbevoegdheid op landbouw-, handels- en competentiegebied. Op andere gebieden wordt alleen voortgang geboekt met behulp van grote overtuigingskracht en nog meer doorzettingsvermogen, en met het doel om ideeën op nationaal niveau en tot de internationale verdragen te laten doordringen. Denk in dat verband maar eens terug aan de strijd tegen klimaatverandering en aan de Europese mislukking met betrekking tot het opleggen van een CO2-heffing aan buitenlandse luchtvaartmaatschappijen. Waar het gelijke sekseverhoudingen betreft, is de weerstand net zo groot, en kent die weerstand ongetwijfeld dezelfde oorzaken. Economische belangen, het productiesysteem, gewoontes…

De Europese Commissie weet bij uitstek hoe moeilijk het is om vrouwen te werven. Iedere vijf jaar smeekt Brussel de regeringen om vrouwelijke kandidaten maar men is er nog nooit in geslaagd een college van Commissarissen samen te stellen dat voor meer dan een derde uit vrouwen bestaat. Zapatero gaf seksegelijkheid in de Spaanse politiek een ware impuls, maar Rajoy volgde zijn voorbeeld niet op.

Om haar initiatief gehoor te laten vinden, heeft Reding een beetje water bij de wijn gedaan. Maar het tijdelijke karakter van de maatregel, die in 2028 weer afloopt, getuigt van weinig realiteitszin. Gezien de weinig bindende regels op zowel Europees als op nationaal niveau, betwijfel ik of er dan een eind zal zijn gekomen aan een deze in het oog springende discriminatie.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp