Kies een taal
“De rentes in Europa gaan richting de 0”, kopt Die Presse. De Oostenrijkse krant brengt herinnering dat de 0,25 procent “het laagste rentetarief is sinds de invoering van de euro” en legt uit dat met deze maatregel de ECB deflatie (waardoor de consumptie kan dalen) probeert te voorkomen. Sinds 2009 was de inflatie al op een historisch laag niveau: 0,7%. De Europese Commissie verwacht dat de prijzen in de eurozone met 1,5 procent in 2013 en 2014 zullen stijgen. De krant schrijft:
Veel deskundigen hadden een verlaging van de rente wel verwacht aangezien de ECB zich altijd aan zijn belofte heeft gehouden zijn beleid van goedkoop geld voort te zetten. Maar dat er zo snel zou worden gehandeld, dat is een verrassing. […] Door de verlaging is er weinig ruimte om nog lager te gaan. Maar volgens de voorzitter van de ECB, Mario Draghi, heeft de bank nog niet al zijn kruit verschoten.
De Süddeutsche Zeitung opent met de kop: “Nog nooit was geld zo goedkoop”. Met de verlaging van het belangrijkste rentetarief, zo schrijft de krant, “belooft de ECB goedkoop geld voor de financiële markten […] maar er is wel discussie over de mogelijk positieve effecten van deze maatregel”. Voor spaarders:
kan deze maatregel, die abstract kan overkomen, directe gevolgen op hun leven hebben. Het goedkope geld kan tot inflatie leiden en het spaargeld van miljoenen Europeanen devalueren. Binnenkort zullen zij geen rente meer ontvangen op klassieke spaardepots en spaarrekeningen.
“Verrassende renteverlaging door ECB”, kopt Il Sole 24 Ore. De Italiaanse krant meent dat de bank twee boodschappen uitzendt met deze maatregel. Eén aan de financiële markten en één aan de politici:
Van de ene kant is de ECB een onafhankelijke centrale bank waarvan het monetaire beleid gericht is op stabiliteit, die zich bewust is van het risico op deflatie en die dus niet bang is om voor- en tegenstanders tegen de haren in te strijken. Van de andere kant blijft de ECB stuiten op het onvermogen van nationale regeringen en Brussel om vorm te geven aan de enig juiste vorm van nationaal en Europees beleid voor economische groei: het structurele beleid.
Les Echos kopt op de voorpagina: “ECB mobiliseert zich tegen deflatie en sterke euro”. Het Franse financieel-economische dagblad looft de voorzitter van het financiële instituut dat in Frankfurt zetelt. In Mario Draghi herkent het “een zeker talent om de voorspellingen van de markten in de war te sturen en ze tegelijkertijd te verblijden”. Zeker, erkent de krant:
Een kwart punt lijkt misschien niet veel, en het is zeker niet genoeg om de nog steeds verstarde Europese economie een flinke stimulans te geven. Maar toch is het veel. Want het is een nieuwe uiting van de ‘methode-Draghi’. Het is een stijl die enorm afwijkt van die van zijn voorgangers aan het hoofd van de ECB. Deze stijl is zowel proactiever, pragmatischer als soepeler. Er is ook een grotere neiging om te spelen met de grenzen van het mandaat van de centrale bank. […] De ECB heeft vast en zeker nog meer verrassingen voor ons in petto. Want de bank heeft, in tegenstelling tot de heersende opvatting, nog lang niet alle munitie verbruikt.
“Rente nog lager: wat bezielt de ECB?”, vraagt de Volkskrant zich op de voorpagina af. De krant schrijft dat het besluit mogelijk negatieve gevolgen voor het concurrentievoordeel van Noord-Europese landen ten opzichte van Zuid-Europese kan hebben: de landen in het Noorden kunnen nu goedkoper lenen dan lidstaten uit het Zuiden. Het rentebesluit was daarom:
voor het eerst niet unaniem. Van de 23 ECB-bestuurders hebben er enkele tegen gestemd. Het is vrijwel zeker dat de oppositie uit Noord-Europa komt en dat Bundesbank-president Jens Weidmann tot de tegenstemmers behoort.
