De BNP, een armzalige vogelverschrikker

In Groot-Brittannië wordt de verkiezingsuitslag gedomineerd door een fascistische leider. We mogen niet op onze lauweren rusten want extreemrechts blijft een bedreiging, maar hopelijk is dit een kentering voor de manier waarop we met de partij omgaan:

1. De BNP [British National Party] heeft niet méér stemmen gekregen. Het totale aantal is lager dan in 2004. De propaganda van de BNP spreekt dan ook niet meer mensen aan, maar wél is het aandeel van de Labourpartij drastisch gedaald. Deze stemmen zijn naar andere partijen gegaan. Als Labour terugkeert, is er geen enkele reden dat de BNP weer wordt gekozen.

2. Labour zal misschien weer oog krijgen voor haar wortels. De traditionele achterban, de arbeidersklasse, is uit frustratie overgelopen naar andere partijen. Dit is geen aanklacht tegen immigratie en de multiculturele samenleving, maar tegen een gecentraliseerde partij die voorbijgaat aan de problemen waarmee mensen concreet te maken hebben. Onze media spiegelen lezers iedere dag voor dat hun openbare voorzieningen aan het afbrokkelen zijn door asielzoekers, en niet door gebrek aan investeringen. Immigratie zou niet zo'n heikel punt zijn als gemeenteraden op veranderingen in de bevolkingssamenstelling zouden inspelen door het personeelsbestand aan te passen. Zo blijft de lokale openbare dienstverlening op peil. Dit is ook het resultaat van een gebrek aan investeringen in sociale huisvesting.

3. Ik hoop dat het resultaat ook een einde maakt aan het cordon sanitaire dat rond de BNP is opgetrokken. Alle partijen hadden maar één boodschap: "Stem allesbehalve de BNP". Als ze ons een reden zouden geven om te stemmen en op televisie niet als leeghoofdige robots zouden klinken, zouden er zelfs meer mensen naar de stembus gaan. Hun optreden speelt de BNP volledig in de kaart. De partij keert zich immers duidelijk tegen het establishment en weet zwevende kiezers zo voor zich te winnen.

   Nieuwsbrief in het Nederlands

   U kunt zich op elk moment afmelden. *

   Inschrijven

4. Dezelfde taal bezigen als de BNP, is een slecht idee.. Een aantal politici in de Labour-regering meent de stem van de arbeidersklasse veilig te kunnen stellen door af en toe racistische taal uit te slaan. Dit is niet alleen neerbuigend voor de arbeidersklasse, maar ze slaan de plank ook mis: kiezers zijn namelijk boos op de partij die hen in de kou heeft laten staan, en niet per se op hun buitenlandse buren. Linkse parlementsleden hebben harde woorden laten klinken over immigratie, in de absurde hoop dat ze hiermee extra zielen konden winnen. Ze hebben geen inspirerende boodschap zoals die van Obama weten uit te dragen: "Uw dromen hoeven niet ten koste te gaan van de mijne."

5. De media moeten zich misschien gaan buigen over de vraag hoe hun oproerige journalistiek de BNP in het zadel helpt. Journalisten moeten leden van de BNP niet de holle vraag stellen of het al dan geen racistische partij is, maar de activiteiten van de partij in de schijnwerpers plaatsen. Veel zittende politici drijven spot met de BNP. De partij moet echter serieus worden genomen, want zij heeft laten zien dat zij in een bepaald gebied meer dan 100.000 stemmen weet binnen te halen. De partij moet worden neergezet zoals zij in werkelijkheid is, een groep incompetente kwakzalvers, met de racistische geschiedenis die eraan kleeft. De verkiezing van de twee parlementsleden kan journalisten er voortaan toe dwingen de BNP serieuzer te nemen en de partijleden niet meer met de hooghartigheid te benaderen die de woede tegen het establishment alleen maar aanwakkert.

6. Staat het land op het punt om een rassenoorlog te ontketenen? Ik betwijfel het. De BNP heeft haar boodschap aanzienlijk afgezwakt toen zij de macht begon te ruiken (blijkbaar is het geen racistische partij meer, wat voor een groot deel van haar achterban, dat racisme met trots aanhangt, een grote teleurstelling moet zijn). De meeste mensen hebben genoeg contact met iemand uit een etnische minderheid om te weten hoe dom racisme is. Dit weegt altijd zwaarder dan de woorden van de BNP.

Dit betekent niet dat we de BNP met open armen moeten ontvangen. Wel dat overmatige paniekzaaierij de partij alleen maar in de kaart speelt.

ANALYSE

Het is (nog) geen tijd voor paniek

De Guardian heeft vooraanstaande Britse historici gevraagd of het fascisme weer in opkomst is in Groot-Brittannië en Europa. Volgens Michael Burleigh, auteur van het boek "The Third Reich, A New History" (“Het Derde Rijk, een nieuwe geschiedschrijving”), is er geen sprake van een herbeleving van de jaren 30: “Hitler zat niet op Twitter”, zo schrijft hij. Bovendien veranderen extreem-rechtse politieke partijen onder invloed van de macht. De BNP blijft vijandig tegenover de EU staan maar laat zich steeds minder uit over hun racistische gedachtengoed; Richard Overy beschouwt fascisme als een revolutionaire imperialistische beweging die een nieuwe maatschappelijke orde beloofde, terwijl het huidige extreem-rechts geen echte visie heeft. David Stevenson van de LSE (London School of Economics) ziet niet zozeer een parallel met de jaren 30, maar wel met de successen die Jean-Marie Le Pen boekte in de jaren 80. Net als Le Pen die stemmen weghaalde bij het ontgoochelde communistische electoraat, heeft de BNP profijt gehad bij de ineenstorting van de Labouraanhang. Norman Davies van de Oxforduniversiteit meent dat hoewel de BNP bondgenoten heeft onder andere extreem-rechtse partijen in Europa, deze partij geen Europese massabeweging op poten zou kunnen zetten: “het enige waar we zeker van kunnen zijn, is dat extreem-rechtse partijen niet samen door één deur kunnen”. De beroemdste historicus van Groot-Brittannië tenslotte, Eric Hobsbawn, gelooft dat de crisis aan het linkse politieke spectrum het meest in het oog lopende kenmerk van deze verkiezingen is. “De Europese linkse partijen vertrouwden op een arbeidersklasse die niet meer als zodanig bestaat, en om er weer bovenop te komen, zullen ze een heel nieuw draagvlak moeten vinden”. Burleigh concludeert tenslotte door te zeggen dat “centrumrechts het heel goed heeft gedaan”.