Driehoeksverhouding

Gepubliceerd op 13 januari 2012 om 15:10

**Er zit beweging in Europa. Nog slechts een lichte siddering, maar de signalen zijn onmiskenbaar: het duo "Merkozy", dat de teugels van de eurozone in handen heeft genomen sinds het voortbestaan van de eenheidsmunt door de schuldencrisis wordt bedreigd, moet sinds kort een derde naast zich dulden. Mario Monti, in alle haast benoemd toen Italië niet meer aan zijn betalingsverplichtingen leek te kunnen voldoen en de eenheidsmunt in zijn val dreigde mee te slepen, lijkt vastbesloten om Rome - derde economie van de eurozone - zijn plaats in Europa, die zijn voorganger bij gebrek aan interesse en geloofwaardigheid heeft opengelaten, terug te geven.

De komst van deze voormalige eurocommissaris, die in tegenstelling tot Silvio Berlusconi in het buitenland groot aanzien geniet, werd door de Italiaanse pers met instemming begroet en is in meer dan één opzicht goed nieuws. In de eerste plaats omdat de eensgezindheid van Berlijn en Parijs meer wordt ingegeven door noodzaak - reageren op de crisis - dan dat ze het gevolg is van een goede verstandhouding tussen Angela Merkel en Nicolas Sarkozy. De Duitse bondskanselier en de Franse president hebben trouwens nooit een gezamenlijke visie gegeven op de toekomst van de euro of van Europa, waarmee ze hun Europese partners en Europeanen in het algemeen enthousiast hebben kunnen maken. Integendeel, ze wekken de indruk te improviseren en op goed geluk te handelen.

In de tweede plaats omdat door het 'bestuur' van de eurolanden uit te breiden, de representativiteit ervan, en daarmee de legitimiteit voor zover het die heeft, wordt versterkt. En ten slotte, omdat er op deze manier meer evenwicht is. Zoals econoom Jean-Paul Fitoussi tijdens de recente ontmoeting tussen Sarkozy en Monti in Parijs opmerkte, heeft Frankrijk nu een bondgenoot tegenover Duitsland, dat al dan niet opzettelijk een overheersende rol speelt en er tot nu toe in is geslaagd de overige landen zijn oplossing om uit de crisis te komen, namelijk discipline en harde bezuinigingsmaatregelen, op te dringen.

Net als Nicolas Sarkozy vindt Mario Monti dat zijn land inmiddels genoeg heeft bezuinigd en dat het nu tijd is om zich bezig te houden met economische groei. Van de Unie wordt gevraagd die groei via het Europees stabiliteitsfonds en de Centrale Bank te stimuleren en Duitsland wordt opgeroepen dat niet tegen te houden. Die visie wordt gedeeld door de andere landen in Zuid-Europa - Spanje voorop - waarvan de zogenaamde 'Professore' min of meer de woordvoerder is geworden, met name toen hij de Duitsers waarschuwde voor de haatgevoelens die een buitensporig starre houding van Berlijn in die landen zou oproepen.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Dat maakt het nieuwe trio echter niet minder kwetsbaar: voor Sarkozy staat in april de verlenging van zijn mandaat op het spel, Merkel moet voortdurend verantwoording afleggen aan een steeds verder verzwakkende coalitie en Monti, die niet is gekozen, steunt op een heteroclytische meerderheid waarvan een deel (vooral de aanhangers van Berlusconi en Liga Nord) niet zal aarzelen 'de stekker eruit te trekken' als men denkt daarmee weer aan de macht te komen. Hij heeft dus maar weinig tijd om Europa uit de crisis te halen, als hij daar al toe in staat is. Voor één keer komt dat goed uit, want het voortbestaan van de euro wacht niet.**

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp