Zitting in het Parlement te Straatsburg. © Europees Parlement.

Een parlement met wisselende meerderheden

De nieuwe machtsverhoudingen die uit de stembus zijn gekomen kondigen nieuwe meerderheidscoalities aan, en met name de nieuwe spil van conservatieven en socialisten. Dit zal waarschijnlijk van invloed zijn op de toekomstige politieke besluiten van de Europese Unie.

Gepubliceerd op 10 juni 2009 om 06:30
Zitting in het Parlement te Straatsburg. © Europees Parlement.

Tijdens de nieuwe zittingsperiode die 14 juli a.s. ingaat, kunnen de traditionele meerderheden EVP-ED (Europese Volkspartij-Europese Democraten) en PES (Partij van Europese Socialisten) bijvoorbeeld omver worden geworpen, evenals de transversale compromissen over de economische richtlijnen en de verdelingen van de zetels van commissarissen. De uitkomst moet niet worden onderschat, want het Europees Parlement is in het verleden een ware politieke proeftuin gebleken. We kunnen zelfs stellen dat de samenwerking in Straatsburg tussen volkspartij en sociaal-democraten de grote Duitse coalitie van CDU en SPD in de hand heeft gewerkt.

De EVP-ED jubelde na zijn overwinning, die de toename van de centrumrechtse macht binnen Europa bevestigt, ondanks de lichte teleurstelling van de partij van Silvio Berlusconi in Italië. De gelijktijdige achteruitgang van de PSE en extreem links heeft een niet-confessionele meerderheid van vier partijen – PES, ALDE (Alliantie van Liberalen en Democraten), Groenen en GUE (Europees Unitair Links) – onmogelijk gemaakt. Deze werd gevormd om de christen-democraten van de EVP-ED in een minderheidspositie te brengen bij stemmingen over ethische kwesties als het homohuwelijk en het gebruik van stamcellen. Maar de EVP-ED komt meer dan 100 stemmen te kort voor een meerderheid van 369 zetels (op een totaal van 736). EVP-ED en PES hadden afgesproken dat ze het ook de komende periode het voorzitterschap van het Europees Parlement ieder voor een halve zittingsduur op zich zouden nemen. Het mogelijke verlies hiervan zou een eerste tegenslag voor de conservatieven kunnen betekenen.

De socialist Martin Schulz stond samen met twee conservatieven, de Pool Jerzy Buzek en de Italiaan Mario Mauro kandidaat voor deze gedeelde positie. Maar de leider van de ALDE, de Brit Graham Watson, heeft zich in de strijd om het voorzitterschap geworpen door te verklaren dat "de resultaten van de verkiezingen zelfs van de PPE-DE vragen van enige verbeelding blijk te geven".

Watson heeft de mogelijkheid geopperd van een nieuwe meerderheid EVP-ED-ALDE met de nationalisten van UEN (Unie van het Europa des Naties) of met de Groenen, en een liberale parlementsvoorzitter in ruil voor het behoud van José Manuel Barroso als voorzitter van de Commissie. Maar de partij van Daniel Cohn-Bendit, als overwinnaar uit de verkiezingen gekomen, verwerpt rigoureus een hernieuwd mandaat van Barroso, die ook van de socialisten al zware kritiek te verduren heeft gehad. De Britse conservatieven onder leiding van David Cameron, die eveneens een sterk blok vormen, zijn op zoek naar nieuwe bondgenoten waardoor ze het Britse eurosceptische electoraat kunnen terugwinnen dat nu is binnengehaald door de UKIP en de BNP, de extreemrechtse nieuwkomer. Want de leden zonder fractie en de feitelijk niet-ingeschrevenen tellen niet of nauwelijks mee bij de activiteiten van het parlement.

Nieuwsbrief in het Nederlands
Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp