Kies een taal
“We redden ons dood", kopt het Duitse Handelsblatt dat de politiek ter verantwoording roept. Het dagblad verwijt regeringen dat ze de wereld onnodig in gevaar brengen door ons te overspoelen met bankbiljetten die geen reële waarde meer vertegenwoordigen. “De laatste goede beslissing sinds het begin van de financiële crisis is […] dat er geen pogingen zijn ondernomen om de ondergang van Lehman Brothers te voorkomen. Het was ook meteen de laatste keer dat een veroorzaker van de crisis ter verantwoording werd geroepen”, schrijft de hoofdredacteur van het financiële dagblad. Sindsdien is een nieuwe vorm van een door de staat gestuurde markteconomie ontstaan, waarin het principe van ‘de veroorzaker betaalt’ niet langer opgaat voor de financiële branche. De financiële sector kreeg niet eerder zo gemakkelijk toegang tot het geld van belastingbetalers. In Duitsland gaat het om een bedrag van 545 miljard euro, dat wil zeggen de som van alle particuliere spaargelden sinds het einde van de oorlog.
En wat nog erger is: “we hebben sindsdien te maken met een nieuw type politicus, die lijkt te lijden aan een soort reddersyndroom dat nog niet eerder medisch werd onderzocht. Hij wil koste wat het kost redden: de banken, de euro, de Grieken […]. Op de Europese top wordt het vandaag vast weer een dure dag.” De centrale banken hebben dit type politicus immers naar hun hand gezet, terwijl het bankwezen in het geld zwemt.
Daarom staat de boel op de financiële markten sinds 2009 ook al op stelten: suiker plus honderdtachtig procent, koper plus 225 procent. En wie het waagt erop te wijzen dat al deze vormen van geldvermeerdering een schijnwereld creëren, wordt als ouderwets weggezet. “We kunnen niet beweren dat er niets is veranderd door de financiële crisis. Dat is namelijk wel zo. Voor de crisis heerste er dwaasheid bij private banken [...]. Sindsdien is dwaasheid genationaliseerd.”
