Van Merkozy tot Draghi

Gepubliceerd op 7 september 2012 om 14:13

Overal in Europa, behalve in het bolwerk van de Bundesbank in Frankfurt en bij de pleitbezorgers van de monetaire leer, lijkt Mario Draghi nu de laatste hoop te zijn voor de euro. Op 6 september kondigde de president van de Europese Centrale Bank aan dat zijn bank bereid is om ongelimiteerd staatsobligaties op te kopen van zwakke lidstaten, op voorwaarde dat deze landen een beroep doen op het Europese noodfonds. Dat wil zeggen dat landen als Spanje en Italië zich opniuew kunnen financieren zonder torenhoge rentes te hoeven betalen, maar dat ze wel een sanering van hun overheidsfinanciën zullen moeten accepteren.

*Tien maanden geleden nog tooide Bild Mario Draghi met een typisch Duitse negentiende eeuwse helm, om hem bij zijn aantreden te feliciteren met het feit dat hij vasthield aan de monetaire stabiliteit waar de Duitsers zo aan hechten. De Italiaan Draghi trotseert nu openlijk de baas van de Duitse centrale bank, Jens Weidmann, die het opkopen van obligaties beschouwt[als “een verdovend middel*”](http://2587971). Draghi’s positie als evenwichtskunstenaar tussen het blijven herinneren aan bezuinigingen en het instemmen met een zekere souplesse in de regelgeving van de ECB maakt hem tot de spil van de crisis in de eurozone.

Beetje bij beetje verandert de manier waarop de eurozone wordt bestuurd. Ten tijde van het almachtige duo Angela Merkel-Nicolas Sarkozy was het de Europese Raad die onderhandelde en besluiten nam, terwijl de ECB onder leiding van de Fransman Jean-Claude Trichet dit beleid volgde en in bedekte termen aangaf als hij het er niet mee eens was. Nu wordt bondskanselier Merkel omringd door François Hollande, Mario Monti en Mariano Rajoy, die elk andere belangen hebben dan Duitsland, en zwoegt de Europese Raad in een poging mensen te overtuigen dat hier na meer dan twee jaar ondoeltreffende besluiten nog steeds de sleutel ligt om uit de crisis te komen. Aangezien de markten vragen om een “big bazooka” die alleen de ECB van munitie kan voorzien, is Mario Draghi de nieuwe deus ex machina.

Wil dit nu zeggen dat de niet gekozen financiële wereld en de technocratie het beleid in Europa definitief achter zich laten? Dat is niet eenvoudig, omdat vooral de verandering in de politieke machtsverhoudingen en de vasthoudendheid waarmee Mario Monti bleef vragen om een alternatief voor de noodhulp “op zijn Grieks”, een gunstig klimaat hebben geschapen voor de (voorlopige?) overwinning van Draghi op Weidmann. De komende weken kunnen staathoofden en regeringsleiders weer aan de slag, dan krijgen ze het rapport over “een echte economische en monetaire unie” gepresenteerd en over het project van de bankenunie, twee onderwerpen waarmee ze tijdens de top in juni hebben ingestemd.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Om te zorgen dat de politiek het recht weer geheel in eigen hand neemt, zullen de Europese leiders toch iets meer vastberadenheid moeten laten zien bij hun beslissingen, opdat een heldere visie overkomt. Of we zullen allemaal moeten leren kijken naar de maandelijkse persconferentie van Mario Draghi.**

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!