Kies een taal
Eindelijk is er dan overeenstemming bereikt. Onder de verstikkende druk van de Europese schuldeisers van Griekenland zagen de twee meerderheidspartijen zich gedwongen over hun verschillen heen te stappen. De twee leiders [premier George Papandreou van de socialistische PASOK en oppositieleider Antonis Samaras van de conservatieve Nieuwe Democratie] hebben hun vetes - in ieder geval tijdelijk - terzijde geschoven en zijn het eens geworden over de vorming van een nieuwe regering, die zij gezamenlijk zullen steunen.
George Papandreou verlaat zijn post als premier, terwijl zijn mandaat pas halverwege is [hij werd in oktober 2009 verkozen]. Natuurlijk is er van allerlei kanten politieke en persoonlijke druk op hem uitgeoefend om af te treden. Van de andere kant was een groot deel van zijn regering en van de PASOK-leden in het parlement het niet eens met deze keuze. Zijn vertrek is dus een groot ´offer´, zowel in politiek als in persoonlijk opzicht.
Antonis Samaras heeft veel water bij de wijn gedaan. Hij heeft de meeste voorwaarden die hij de afgelopen dagen had gesteld, ingetrokken en is ermee akkoord gegaan de macht te delen, met het politieke prijskaartje dat daaraan hangt. Maar enkel het aftreden van Papandreou zal deze kosten misschien niet compenseren.
Gezwicht voor druk van Berlijn, Parijs, Brussel en Washington
De premier (voor de paar uur dat hij zich zo nog noemen mag) is gezwicht voor de druk van Berlijn, Parijs, Brussel en Washington, tegen de achtergrond van een elan van ´nationale verantwoordelijkheid´ en de dreiging dat Griekenland failliet zou gaan en uit de eurozone zou moeten stappen.
De oplossing die nu gevonden is, betekent dat de twee grootste partijen overeen zullen komen om het EU-akkoord van 26 oktober goed te keuren. En als dit akkoord wordt uitgevoerd, moeten de bezuinigingsmaatregelen die ermee gepaard gaan, in verstrekkende mate worden doorgevoerd. Het feit dat de nieuwe regeringsleider een ´neutrale´ figuur zou kunnen zijn, die aan geen enkele politieke partij verbonden is, doet niets af aan de verantwoordelijkheden van de partijen en van de partijleiders. Terwijl de verantwoordelijkheid tot nu toe op Papandreou rustte, zal deze voortaan worden gedeeld met de rechtse oppositie, die nu bij het spel betrokken is.
Het is duidelijk dat dit verbond een einde zal maken aan de problematische betrekkingen binnen de regering en met de schuldeisers van het land, die alle reden hebben om tevreden te zijn. Maar het is niet zeker of hiermee ook verandering zal komen in de situatie van het Griekse volk.
Als je de vooruitzichten mag geloven, dan zal er voorlopig nog wel sprake blijven van recessie, werkloosheid en verlaging van de lonen. Dat is de harde werkelijkheid waar geen enkele regering van nationale eenheid een oplossing voor kan vinden. De ontwikkelingen in Griekenland betekenen vooralsnog dus een opluchting voor het politieke systeem, maar er staan de nieuwe regering nog heel wat problemen te wachten.
Opinie
“Een historische verantwoordelijkheid”
De nieuwe regering zal haar opwachting maken “onder dreiging van een terugkeer naar de drachme” aldusKathimerini. Het centrumrechtse Griekse dagblad kijkt reikhalzend uit naar “een premier die zich zeker genoeg voelt om zich niet van de wijs te laten brengen door publieke woede-uitbarstingen en in staat is om zware verantwoordelijkheden op zich te nemen, niet alleen in ons eigen land, maar ook in de betrekkingen met onze buitenlandse partners”.
De twee grootste politieke partijen, Pasok van Papandreou en de Nieuwe Democratie van Antonis Samaras, hebben nu “een historische verantwoordelijkheid”, meent Kathimerini: “Via hun samenwerkingsverband moeten zij de burgers comfort en veiligheid bieden en zichzelf presenteren als één vastberaden en verenigd front tegenover onze partners”.
