Kies een taal
Van Ierse zijde is men ongerust over de weerslag die de Brusselse besluiten op de binnenlandse situatie zullen hebben, vooral over waar het het reddingsplan van de Ierse banken betreft. De instorting van deze banken veroorzaakte de economische crisis in het land. De Irish independent verwoordt zijn pessimisme over de uitkomsten van de Europese Raad als volgt:
"De langverwachte top van vandaag lijkt mislukt te zijn voordat hij begonnen is. Het lijkt onmogelijk om tot een akkoord over het belangrijkste onderwerp te komen: de uitbreiding van de capaciteit van het Europese financiële reddingsfonds van 250 naar 440 miljard euro. Er wordt gezegd dat een akkoord wel eens tot juni op zich zou kunnen laten wachten."
In de tussentijd, merkt de krant op, blijven de banken het belangrijkste onderwerp van gesprek. We staan aan de vooravond van een nieuwe reeks stesstests die moeten aantonen in welke mate zij bestand zijn tegen financieel onheil:
"de stresstests zouden ook kunnen aantonen dat de Ierse banken nieuwe verliezen niet aankunnen, zelfs niet met de 35 miljard euro die ze uit het noodfonds van de EU en het IMF ontvingen".
Nieuwsbrief in het Nederlands
De Poolse krant Dziennik Gazeta Prawna dreigt met het spook van een Unie met twee snelheiden die er door de top zou ontstaan, waarbij de eurozone in een belastingunie verandert terwijl de landen die daar geen deel van uitmaken hun invloed op het economische beleid van de EU verliezen:
"Tijdens de top van vandaag wordt de economische unie van de eurozone officieel gemaakt. De architecten van dit pact zijn Duitsland en Frankrijk, die volhouden dat dit de enige manier is om uit de schuldencrisis te raken".
Volgens een expert die door de Warschause krant wordt geciteerd, is de deal zo eenvoudig als wat:
"Duitsland gaat ermee akkoord om de lidstaten die insolvent dreigen te raken, te redden. In ruil daarvoor moeten de debiteuren een deel van hun soevereiniteit opgeven. Sommige landen, zoals Zweden en het Verenigd Koninkrijk baart het zorgen dat Europa op een hypergereguleerd kapitalisme lijkt af te stevenen. Andere landen, zoals Polen, Denemarken, Litouwen, Bulgarije en Roemenië willen juist deelnemen aan het europact om niet in de marges van de EU te belanden".
Het is inderdaad dat risico dat het dagblad Jurnalul national uit Boekarest aan de orde stelt. Volgens de krant bestaat het gevaar dat de landen die niet in de eurozone zitten, zoals Zweden, Roemenië en Polen, het pact zouden kunnen zien als een surrogaat voor aansluiting bij de euro:
"Roemenië moet voorzichtig blijven [...]. Het belang van het land is het gat tussen de Oost-Europese landen ten opzichte van het Westen te dichten. Wij hebben salarissen die vijf keer lager liggen, en de grootste inflatie van de EU. Dit pact betekent bezuiniging op bezuiniging, problemen om de verschillen tussen de lidstaten op het gebeid van investeringen in infrastructuur te overbruggen en zelfs een afname van de absorptiecapaciteit van de Europese fondsen".
De twijfels van Zweden worden door Aftonbladet tot uitdrukking gebracht, dat verontwaardigd schrijft over de extra bemoeienis van de Europese instellingen met de binnenlandse aangelegenheden van de lidstaten die er in het Europact voorzien zijn, vooral waar het het loonbeleid betreft:
"Het voorstel om de economieën van Europa te coördineren geeft de Commissie onder meer het recht de loonontwikkeling in de gaten te houden. Dat is onaanvaardbaar. Zweedse salarissen worden overeengekomen tussen werknemers en werkgevers en mogen noch worden vastgesteld in Brussel, noch in Rosenbad [waar de Zweedse regering zetelt, in Stockholm]. Maar het voorstel is niet alleen nadelig voor Zweden, het is nadelig voor heel Europa".
Hyperregulatie, bemoeienis, maar ook een gebrek aan democratie, voegt Der Standarddaaraan toe. De krant uit Wenen is van mening dat de nieuwe spelregels die in Brussel bedacht worden, het leven van de Europeanen zullen beïnvloeden zonder dat er naar hun mening gevraagd wordt:
"Het begint met de noodzakelijke hervorming van de Europese verdragen. Die zal versneld worden doorgevoerd met een "vereenvoudigde procedure" waardoor er geen referenda nodig zijn. Net als tijdens de reddingsacties nemen de ministers van Financiën hun besluiten achter gesloten deuren. Doen ze dat samen met het Europese Parlement? Nee, dat is niet welkom. Worden ze gecontroleerd door de Rekenkamer? Nee, dat is niet nodig. Het gaat tenslotte maar om 500 miljard euro. In het licht van een dergelijke opvatting over democratie is het niet verbazingwekkend dat het demagogen voor de wind gaat".
