De Franse president François Hollande, de Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Italiaanse premier Mario Monti.

Een bankenunie op Duitse leest geschoeid

Nu de euforie over de bankenunie waarover de lidstaten eindelijk hebben gesloten inmiddels bedaard is, lijkt de Europese pers minder enthousiast nu de kleine lettertjes van dit Brusselse accoord zijn gelezen.

Gepubliceerd op 14 december 2012 om 16:10
De Franse president François Hollande, de Duitse bondskanselier Angela Merkel en de Italiaanse premier Mario Monti.

Vooral het gevoel dat er werd toegegeven aan het “dictaat” van Duitsland, dat heeft afgedwongen dat de Europese toezichthouder zich niet op lokale banken mag richten, leidt tot veel kritiek.

“Alles bij elkaar lijkt de overeenkomst heel wat, maar schiet zij in wezen tekort”, schrijft NRC Handelsblad. “Dat is, ruim vier jaar na het begin van de kredietcrisis, teleurstellend.”. Het Nederlandse dagblad betreurt vooral dat

Cover

het overgrote deel van de 6.000 banken het domein blijven van de nationale toezichthouder, en dus onderhavig aan het vertrouwen tussen centrale bankiers onderling, dat in het verleden wankeler bleek dan gedacht [...] Wat de kredietcrisis nu juist boven tafel bracht, is dat het banksysteem onderling vergaand verbonden is. Dit blijkt pas als het fout gaat [...] Zie de zaak IJsland, en vooral de zaak-Fortis waarin nationale belangen voor de gemeenschappelijke gingen. Alleen een werkelijk gecentraliseerd toezicht voor alle banken kan dit tegengaan. Bovendien zijn er nog geen besluiten over twee cruciale vervolgstappen: het sluiten van falende banken en de afwikkeling daarvan, en een gemeenschappelijk financieel vangnet dat het lot van overheden en banken uiteindelijk zou scheiden.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Van Duitse zijde schiet de Frankfurter Allgemeine Zeitung een heel salvo aan argumenten af over waarom het nieuwe bankentoezicht geen goed nieuws is, precies op het moment waarop de banken in de eurozone drie keer zo veel schulden hebben als de lidstaten. Het probleem ligt voor de “FAZ” bij de almacht van de Europese Centrale Bank (ECB), een niet-gekozen instituut, laat de krant nog maar eens weten. Met zijn dubbele pet van centrale bank en toezichthouder, zal de ECB niet langer in staat zijn de prijsstabiliteit te garanderen.

Cover

Zo zinvol als het gemeenschappelijk toezicht op de Europese banken is, zo slecht is dat toezicht onder het dak van de ECB gesitueerd. Tot nu toe moest de ECB alleen zorgen voor prijsstabiliteit. Maar vanaf nu heeft de Bank door het toezicht te maken met een belangenconflict. Hoe kan de Bank nu besluiten of de inflatie een renteverhoging nodig heeft, als die verhoging het einde van banken kan betekenen? Bovendien zal de ECB de financiële instellingen, die de Bank al jarenlang met steeds nieuwe financiële injecties als zombiebanken in leven houdt, strenger behandelen.

Er is een “verkeerd model” gekozen voor de bankenunie, schrijft El País. Een door Duitsland “opgelegd” besluit, “breekt” dat de Europese financiële markt in twee grote stukken: de grote banken, onder toezicht van de ECB, en de banken met een balanstotaal van minder dan 30 miljard euro, onder supervisie van de nationale overheden. De krant uit Madrid hekelt het feit dat

Cover

het akkoord punt voor punt tegemoetkomt aan de Duitse eisen. Angela Merkel heeft in de Duitse Bondsdag al uitgelegd dat het akkoord een Duitse overwinning is. Nu is het moment gekozen om uit te leggen waarom een Duitse triomf een financiële vergissing voor Europa kan blijken. Het doel van het winnende voorstel [van de Duitse minister van Financiën Wolfgang] Schäuble is de weinig bemoedigende situatie van de Duitse spaarbanken en Landesbanken te verbergen. Het voorstel waarachter dit doel verstopt zit, is het plan om het hele Europese systeemrisico onder toezicht van de ECB te brengen. Maar in werkelijkheid, en dit is in Spanje reeds aangetoond, kunnen ook kleine banken een nationaal bankstelsel te vergiftigen. En daarmee wordt het Duitse argument dat toezicht op hun regionale banken niet van belang is, tenietgedaan, want Duitsland zou een eventuele sanering van zijn banken zelf betalen. Het risico gaat niet om faillissementen, maar om besmetting van activa.

Een mening dieABCdeelt : “wat Duitsland verbergt”, schrijft de krant, is de slechte positie van de regionale banken. Dat

Cover

verklaart een groot deel van de politieke motieven van Angela Merkel, die beter in staat is gebleken haar financiële stelsel te verdedigen en de slechte punten ervan te verbergen, dan welke andere Europese leider dan ook. Brussel heeft nooit van spaarbanken gehouden, maar de nieuwe ijzeren dame is er in geslaagd van Duitsland hun laatste bastion te maken, ondanks hun aandeel in de [financiële] problemen. De Landesbanken waren betrokken bij zeer risicovolle internationale operaties, waarvoor ze een fikse rekening gepresenteerd kregen. [Maar] de problemen van Duitsland zullen in Duitsland blijven, [het land] heeft duidelijk laten weten dat het er niet van houdt dat anderen zijn financiële zaken doorsnuffelen. Ondanks de bankenunie, mag alleen de Bundesbank dat.

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp