Kies een taal
Als er één Europese gedachte is die werkelijkheid geworden is en waar alle burgers van de Europese Unie in het dagelijks leven mee te maken hebben, dan is het wel die van mobiliteit. De opbouw van Europa komt eerst en vooral tot uiting doordat de burgers in vrijheid en zonder belemmeringen kunnen reizen, werken en samenleven. Hoe zou het zonder Europa zijn met het toerisme zoals we het nu kennen en met het verschijnsel low cost vluchten? En met de mogelijkheid voor veel Oost-Europeanen om te werken in andere landen, slechts twintig jaar na de val van de communistische regimes? Of met de Erasmus-beurzen, waarmee jonge studenten ervaring op kunnen doen in andere landen van de Unie?
Niets van dit al zou bestaan als de Unie dit niet mogelijk gemaakt zou hebben. We moeten echter niet vergeten dat er buiten onze grenzen een andere realiteit bestaat, waar men nog vecht voor de Europese droom en alle voordelen die deze met zich meebrengt, met name het onmetelijke voorrecht te gaan en te staan waar je wilt. In de zomer van 2009 zagen we, net als in veel zomers ervoor, weer de gammele bootjes aan onze kusten verschijnen, volgeladen met migranten op de vlucht voor oorlog en ellende. Ook immigratie is een tastbare realiteit in het dagelijks leven van de Europeanen. Toch was het antwoord van de Unie tot nu toe aarzelend en verdeeld. Een gemeenschappelijke visieis echter noodzakelijk, in het teken van solidariteit jegens de landen - Spanje, Italië, Malta, Griekenland - die het hoofd moeten bieden aan de stroom immigranten uit landen aan de zuidkant van de Middellandse Zee. Het Zweedse voorzitterschap heeft toegezegd hieraan te gaan werken. We zullen zien. S.C.
