Kies een taal
Met verontrustende regelmaat zien we dat bepaalde houdingen en gedragingen in Europa, waarvan we dachten dat ze sinds de twintigste eeuw verdwenen waren, weer de kop opsteken. Sinds een paar maanden gaan Hongaarse en Slowaakse politici zich te buiten aan nationalistische one-liners in de hoop dat ze hiermee scoren in de opiniepeilingen. De eisen uit het “Karpatenbekken” waar de meeste Hongaren wonen, waren een tegenreactie die was uitgelokt door de wet “ter verdediging van de Slowaakse taal”, de opkomst van de Hongaarse extreemrechtse partij Jobbik is een antwoord op het succes van de Slowaakse nationalistische partij (PNS) enzovoort... Beide partijen lijken tegen elkaar op te bieden; het laatste nieuws is dat de Hongaarse president Laszlo Solyom de toegang tot het Slowaakse grondgebied is ontzegd door de Slowaakse premier Robert Fico (die met de PNS regeert), is bijna potsierlijk. “In het heetst van de strijd kan het minste of geringste incident een reden zijn tot een oorlogsverklaring. Politici spelen graag met vuur”, aldus de commentator Gábor Stier in het Hongaarse dagblad Magyar Nemzet.
We hadden gehoopt dat de toetreding tot de EU een einde zou maken aan de ongeremde nationalistische driften van na 1918, in naam van de “vriendschap tussen volkeren”, om vervolgens voorgoed te verdwijnen na de Val van de Muur. Maar blijkbaar was dat allemaal niet voldoende. Het is dus hoog tijd dat de EU ophoudt “met passief toekijken, terwijl twee lidstaten ruzieën” en dat ze ingrijpt. Het argument dat “geen enkele maatregel bestaat om dit soort conflicten op te lossen”, zoals Gabor Stier een EU-woordvoerder citeert, snijdt geen hout. gp.a.
