Kies een taal
"De vereniging van Europa kan niet ineens worden verwezenlijkt noch door een allesomvattende schepping tot stand worden gebracht: het verenigd Europa zal moeten worden opgebouwd door middel van concrete verwezenlijkingen, waarbij een feitelijke solidariteit als uitgangspunt zal moeten worden genomen." Deze zin uit de Frans-Duitse verklaring van 9 mei 1950 die wordt beschouwd als de geboorteakte van Europa, is altijd de kern van van de Europese opbouw geweest.
De "concrete verwezenlijkingen" waren allereerst economisch van aard: de gemeenschappelijke markt en het gemeenschappelijk landbouwbeleid. Daarna is de tijd gekomen van ”feitelijke solidariteit” tussen de burgers : Erasmus-uitwisselingen, vrijheid van verkeer en het Schengenverdrag. Voor een essentiële samenhang moeten we nu alleen nog een gedeelde identiteit smeden : de cultuur. Initiatieven zoals de Europese culturele hoofdstad of de conferentie "Een creatieve generatie stimuleren" die eind juli plaats heeft, weven draadje voor draadje een band tussen de volkeren van de Unie. Met netwerken zoals het Duitse Goethe-instituut of het Spaanse Instituto Cervantes, hebben sommige landen goed begrepen dat hun culturele uitstraling ook kan bijdragen aan die ambitie.
Het is dus betreurenswaardig om te vernemen dat Zweden, dat nu voorzitter is van de Europese Unieen de ambitie heeft om haar invloed binnen de Unie te vergroten, erover denkt om haar enige culturele centrum in het buitenland te sluiten. In het economisch voorstel dat het ministerie van Buitenlandse Zaken aan het begin van de zomer heeft gepresenteerd, staat de sluiting van het Zweedse instituut in Parijsgepland. De werknemers van het Instituut hebben een petitie opgesteld voor het voortbestaan ervan. De verdwijning van deze plek waar uitwisselingen en ontdekkingen tussen Zweden en Europeanen uit alle windstreken plaats hebben, valt alleen maar te betreuren.
