Wybierz język
The Wall Street Journal sądzi, że zapowiedź rozmów handlowych jest wynikiem miesięcy zakulisowych przepychanek brytyjskich dyplomatów, zarówno po to, aby zapewnić wsparcie dla umowy handlowej, jak i też w celu doprowadzenia do dyplomatycznego sukcesu premiera Wielkiej Brytanii Davida Camerona, gospodarza spotkania na szczycie G8 w Irlandii Północnej. Dziennik gospodarczy wyjaśnia, że –
Dla Camerona transatlantyckie partnerstwo handlowe i inwestycyjne (TTIP – Transatlantic Trade and Investment Partnership) jest czymś znaczne ważniejszym od samej umowy. Odgrywa kluczową rolę w jego kampanii na rzecz członkostwa Wielkiej Brytanii w UE przed obiecanym referendum w 2017 r. [...] Cameron stawia na to, że sukces TTIP wyraźnie zmniejszy wywieraną na niego presję, by do 2017 r. dokonał kompleksowej renegocjacji warunków brytyjskiego członkostwa we Wspólnocie. [...] TTIP to dla Camerona politycznie bardzo skuteczny sposób na umiejscowienie Wielkiej Brytanii w samym sercu Europy, jego entuzjastyczne poparcie dla tak ambitnego projektu pomoże usunąć atmosferę nieufności wywołaną jego dawniejszymi niezręcznościami w rozmowach z najważniejszymi partnerami w Europie.
Według Die Welt beneficjentami porozumienia w sprawie strefy wolnego handlu między UE a Stanami Zjednoczonymi będą przede wszystkim Amerykanie. Według wniosków z badania zleconego przez Fundację Bertelsmanna i przeprowadzonego przez Instytut Ifo, który analizuje konsekwencje takiej strefy dla 126 krajów, jej wprowadzenie przyczyni się do
stworzenia 1,1 miliona dodatkowych miejsc pracy w Stanach Zjednoczonych i zwiększenia realnego PKB na osobę o 13,4%. Jednakże może mieć ona negatywne skutki w krajach pozostających poza nią, [gdyż] państwa strefy wolnego handlu będą importować mniej z innych obszarów. Przyczyni się do obniżenia PKB tradycyjnych partnerów handlowych Stanów Zjednoczonych, takich jak Kanada (o 9,5%) i Meksyk (o 7,2%).
Frankfurter Allgemeine Zeitung zwraca uwagę na to, że kolejnym rezultatem porozumienia może być zmniejszenie wymiany handlowej wewnątrz samej Wspólnoty –
wartość handlu Niemiec z krajami południowej Europy może spaść o 30 procent [...], z Francją o 23 procent [...], przy jednoczesnym dwukrotnym zwiększeniu wymiany handlowej między Niemcami i Stanami Zjednoczonymi. [W efekcie] unia celna [ustanowiona przez UE w 1968 r.] straci na znaczeniu.
Tageszeitung podziela obawy wyrażone przez stowarzyszenie 22 organizacji pozarządowych, które wskazuje na to, że system ochrony konsumentów zostanie zagrożony, gdy europejskie rynki otworzą się na rynek amerykański –
kury dezynfekowane wybielaczem, sklonowane bydło i żywność GMO – oto przykłady zagrożeń dla europejskich konsumentów.
